Author Archives: Rafał Skiba
Rekomendacja S w nowej odsłonie.
Komisja Nadzoru Finansowego w dniu 18 czerwca br. wydała nową Rekomendację S dotyczącą dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie. Czyli mówiąc nieco bardziej po polsku, KNF na podstawie przepisów Prawa bankowego wydała zbiór zaleceń dla banków, które powinny być stosowane przy kredytach hipotecznych.
Rekomendacja S odnosi się do wszystkich banków objętych przepisami polskiego prawa. Jest wskazaniem przez KNF pożądanego sposobu prowadzenia działalności przez bank, w tych przypadkach, gdy przepisy prawa nie regulują tego lub czynią to w sposób niedookreślony, a istnieją przesłanki dla ukształtowania dobrej praktyki rynkowej w odniesieniu do kredytów hipotecznych.
Rekomendacja S wersja 2.0.
Na wstępie nowej Rekomendacji S, Komisja Nadzoru Finansowego zaznacza, że jej zapisy wynikają z doświadczeń rozwoju akcji kredytowej, jak również z doświadczeń i wniosków wynikających z kryzysu finansowego, jaki dotknął globalną gospodarkę w ostatnich latach.
W zamierzeniu KNF Rekomendacja S ma przyczyniać się do zapewnienia wysokiej jakości portfeli kredytowych budowanych przez banki co leży w interesie nie tylko banków, ale także wszystkich innych uczestników rynku nieruchomości, jak również gospodarki. Ma to pozwolić na stworzenie solidnych fundamentów dla rozwoju rynku instrumentów dłużnych opartych o portfele kredytów mieszkaniowych o wysokiej jakości. Pożyjemy zobaczymy co z tego wyniknie i czy listy zastawne zaczną być powszechniej stosowane w kraju nad Wisłą.
O czym mówią Zasady Dobrej Praktyki Bankowej?
Środowisko bankowe wypracowało zbiór dobrych praktyk, jakie chce stosować w swojej działalności. Mowa o Zasadach Dobrej Praktyki Bankowej określających standardy postępowania dla banków, ich pracowników oraz osób, za pośrednictwem których banki wykonują czynności bankowe. Zasady te zostały określone przez Komisję Etyki Bankowej działającą przy Związku Banków Polskich.
Banki powinny zapewniać swoim pracownikom stałą możliwość zapoznawania się z ich treścią. To samo dotyczy osób trzecich, za których pośrednictwem wykonują czynności bankowe. Banki mają obowiązek zapewnić ich przestrzeganie przez te osoby.
Zasady postępowania banków w stosunkach z klientami.
Zgodnie z Zasadami Dobrej Praktyki Bankowej, w relacjach ze swoimi klientami bank powinien postępować mając na uwadze zaufanie, jakim jest darzony jako instytucja zaufania publicznego. Powinien przy tym przestrzegać wysokich wymagań co do rzetelności, traktując wszystkich klientów z należytą starannością.
Dane w BIK możesz sprawdzić teraz on-line.
W jaki sposób działa Biuro Informacji Kredytowej pisałem już na blogu, o tutaj: Biuro Informacji Kredytowej (BIK) – czym jest i jak działa? W publikacji tej wspomniałem, że klienci banków mają możliwość sprawdzenia danych jakie zostały o nich zgromadzone w BIK i podejrzeć swoją historię kredytową pobierając stosowne raporty z BIK. Do niedawna wniosek o otrzymanie raportu można było złożyć osobiście w biurze obsługi klienta BIK lub drogą pocztową.
Raport w BIK sprawdzisz teraz on-line.
BIK przygotował nową ofertę dla konsumentów w zakresie dostępu do danych kredytowych, proponując im dostęp do swoich raportów on-line. Oferta ta obejmuje trzy pakiety:
- Pakiet Monitoring,
- Pakiet Ochrona,
- Pakiet Minimalny.
Za Pakiet Monitoring trzeba zapłacić 99 zł rocznie. W zamian otrzymuje się dostęp do 12 raportów rocznie dostępnych on-line. Raporty te zawierają szczegółowe dane, które można grupować i analizować. Zawierają one także ocenę punktową (tzw. scoring) nadaną przez BIK za wyjątkiem przypadków, gdy jej nadanie nie było możliwe ze względu niepełne dane kredytowe. Klient banku nie będzie mógł także podejrzeć oceny punktowej, gdy jego kredyt był aktywny krócej niż pół roku albo miał opóźnienia w spłacie kredytu dłuższe niż 90 dni.
Upadłość deweloperska – to trzeba poprawić.
Ustawa deweloperska obowiązuje już od ponad roku. Oprócz wielu rozwiązań korzystnych dla klientów deweloperów, w tym mieszkaniowych rachunków powierniczych, o których już na blogu pisałem, wprowadziła ona także przepisy dotycząc upadłości deweloperskiej.
Mowa o art. 425.1 – 425.5 prawa upadłościowego i naprawczego. W założeniu mają one chronić nabywców lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, którzy wpłacili na rzecz dewelopera pieniądze, ale swojej transakcji przed ogłoszeniem jego upadłości nie sfinalizowali. Regulacji tych nie można niestety opatrzyć etykietą „dobra robota”, gdyż są one niejasne, niespójne i wywołują rozbieżności interpretacyjne. Poniżej postaram się zwięźle o tym napisać.
Upadłość deweloperska a odrębna masa upadłości.
Upadłość deweloperska to postępowanie upadłościowe prowadzone wobec dewelopera. Deweloperem jest przedsiębiorca, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy deweloperskiej zobowiązał się do o ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia tego prawa na nabywcę, albo do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość.
Cudzy dług można przejąć, czyli o przejęciu długu słów kilka.
Zgodnie z prawem cywilnym cudzy dług można przejąć na siebie, czyli zobowiązać się do jego spłaty zamiast osoby, która go zaciągnęła. Przejęcie długu sprowadza się do tego, że w miejsce dłużnika wstępuje inna osoba (przejemca długu), a dłużnik zostaje zwolniony przez wierzyciela z obowiązku jego spłaty. Przy czym, prawa i obowiązki wynikające z umowy, na podstawie której dług został u wierzyciela (np. u pożyczkodawcy) zaciągnięty pozostają niezmienione. Zmienia się tylko osoba dłużnika zobowiązanego do uregulowania długu.
W praktyce bankowej przejęcie długu spotyka się np. przy podziale spółki będącej kredytobiorcą. Przejęcie długu z udzielonego kredytu możliwe jest także w odniesieniu do dłużnika będącego osobą fizyczną. Wówczas jedna osoba zastępuje inną jako kredytobiorca lub współkredytobiorca.
W jaki sposób można przejąć dług?
Przejęcie długu może być dokonane na dwa sposoby:
-
na podstawie umowy zawartej przez bank z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą dłużnika albo
-
na podstawie umowy zawartej przez dłużnika z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą banku.
Hipoteka przymusowa – kiedy można ją ustanowić?
Zazwyczaj hipoteka na nieruchomości dłużnika ustanawiana jest przez niego dobrowolnie, tj. na podstawie umowy z wierzycielem. Do powstanie hipoteki umownej niezbędna jest bowiem umowa zawarta pomiędzy właścicielem nieruchomości, która ma zostać hipoteką obciążona a wierzycielem (np. bankiem). Pisałem o tym tutaj: Hipoteka umowna jako zabezpieczenie kredytu. W określonych sytuacjach możliwe jednak jest ustanowienie hipoteki wbrew woli dłużnika. Mowa jest o tzw. hipotece przymusowej, której nazwa odzwierciedla taki stan rzeczy. Dzisiejszy wpis na blogu poświęcony będzie właśnie tego rodzaju hipotece.
Co może być podstawą do ustanowienia hipoteki przymusowej?
Hipoteka przymusowa powstaje bez zgody właściciela nieruchomości i jest to podstawowa różnica pomiędzy hipoteką umowną a hipoteką przymusową. Wierzyciel może domagać się ustanowienia hipoteki przymusowej w celu przeprowadzenia egzekucji z nieruchomości wchodzącej w skład majątku dłużnika.
Generalnie rzecz ujmując, wierzyciel może wnioskować o wpisanie hipoteki przymusowej na wszystkich nieruchomościach dłużnika, jeżeli jego wierzytelność jest stwierdzona tytułem wykonawczym, zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym. Tytuł wykonawczym to tytuł egzekucyjny zaopatrzony przez sąd w klauzulę wykonalności stwierdzającą, że może być on wykonany w trybie egzekucji sądowej, realizowanej przez komornika.
Spór z bankiem a Bankowy Arbitraż Konsumencki.
Spory są nieodłączną częścią obrotu prawnego. Dotyczy to także relacji między bankami a klientami. Niektóre spory z bankami można rozstrzygać przed Arbitrem Bankowym, co może być interesującą alternatywą w stosunku do postępowania sądowego. W założeniu bowiem postępowanie przed Arbitrem ma być tanie, szybkie i niesformalizowane.
Bankowy Arbitraż Konsumencki (BAK) funkcjonuje od 2002 r. przy Związku Banków Polskich. Jego rolą jest rozstrzyganie sporów między konsumentami a bankami powstałymi w związku z roszczeniami pieniężnymi z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przez bank czynności bankowych lub innych czynności na rzecz konsumenta. Przypomnę, że konsumentem jest osoba fizyczna, która zawiera umowę z bankiem w celu nie związanym z działalnością gospodarczą.
Do Bankowego Arbitrażu Konsumenckiego należą wszystkie banki zrzeszone w Związku Banków Polskich oraz część banków spółdzielczych niezrzeszonych, które wyraziły wolę współpracy z BAK i zgodziły się poddać orzeczeniom Arbitra Bankowego.