Wpisy dla kategorii: bank
Przedawnienie kredytu – kiedy nastąpi?
Zgodnie z zasadami prawa cywilnego, roszczenia majątkowe (z nielicznymi wyjątkami) po upływie określonego czasu ulegają przedawnieniu. Kiedy to następuje, dłużnik może podnieść zarzut przedawnienia i odmówić zaspokojenia wierzyciela. Roszczenie banku wynikające z udzielonego kredytu również może się przedawnić.
Ogólne terminy przedawnienia określa kodeks cywilny w art. 118. Zgodnie z nim, roszczenia majątkowe przedawniają się po 10 latach, chyba że przepis szczególny na zasadzie wyjątku określa inny termin. Jeżeli jednak roszczenia majątkowe związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej to przedawniają się znaczenie szybciej, bo już po 3 latach. Ten sam 3 letni termin obowiązuje dla przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe np. o odsetki.
Termin przedawnienia zaczyna biec od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Roszczenie jest wymagalne, gdy wierzyciel może żądać od dłużnika, aby je spełnił, a po stronie dłużnika taki obowiązek zachodzi. Przy długu pieniężnym, co do zasady, roszczenie jest wymagalne, gdy upłynął termin jego zapłaty.
Termin przedawnienia kredytu.
Banki niewątpliwie należy zaliczyć do kategorii przedsiębiorców, a kredyty, które udzielają swoim klientom związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zatem roszczenie banku wynikające z niespłaconego kredytu przedawnia się po upływie 3 lat od dnia jego wymagalności. Dotyczy to wszystkich kredytów, zarówno tych udzielanych konsumentom jak i przedsiębiorcom. Cel czy sposób wykorzystania kredytu są bez znaczenia.
Rzeczywista roczna stopa oprocentowania a kredyt konsumencki.
Początek roku przynosi zazwyczaj trochę zmian. Jedną z nich jest ta, która weszła w życie 01 stycznia 2013 r. i dotyczy ustawy o kredycie konsumenckim. Wdrożyła ona wymogi Unii Europejskiej, określone w dyrektywie Komisji 2011/90/UE z 14 listopada 2011 r.
RRSO powinna być liczona w taki sam sposób.
Celem tej dyrektywy jest ustalenie w państwach Unii Europejskiej takiego samego sposobu obliczania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania dla kredytów konsumenckich. Jednakowy sposób obliczania tego wskaźnika ma w założeniu umożliwić konsumentom porównywanie ofert kredytodawców w państwach należących do UE. Sposób ten opiera się na przyjęciu nowych założeń do obliczania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania dla umów kredytowych przewidujących różne sposoby wykorzystania kredytu.
Do tej pory, w zależności od sposobu wykorzystania kredytu, koszty kredytu ponoszone przez konsumenta mogły się różnić. Nowy sposób liczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania ma to zmienić. Obecnie kredytodawcy oferujący kredyty konsumentom, w tym kredyty na czas nieokreślony lub spłacane w całości w powtarzających się okresach, powinni obliczać ją według takich samych założeń.
Kaucja pieniężna na zabezpieczenie wierzytelności banku.
Kaucja pieniężna dosyć często występuje w obrocie prawnym z udziałem banków. Jest to prosty i łatwy sposób zabezpieczenia wierzytelności. Kaucję pieniężną na rzecz banku przewiduje art. 102 Prawa bankowego.
Na czym polega kaucja?
Kaucja polega na tym, że w celu zabezpieczenia wierzytelności banku, dłużnik lub osoba trzecia (dawca zabezpieczenia) przenosi określoną kwotę pieniężną na bank. Przedmiotem kaucji bankowej mogą być zatem tylko pieniądze. Kaucję taką można ustanowić w złotych lub innej walucie. Co istotne, w wyniku ustanowienia kaucji, bank staje się właścicielem środków pieniężnych, które na nią się składają. Kaucja może zabezpieczać wierzytelności pieniężne banku, w tym przyszłe, czyli nieistniejące jeszcze w momencie jej ustanowienia, np. kredyt, który ma być dopiero udzielony.
Bank jest zobowiązany do zwrotu pieniędzy kaucjodawcy po spłacie całego zabezpieczonego długu, czyli kwoty głównej wraz należnymi odsetkami i prowizją czy innymi kosztami.
Jak ustanowić kaucję?
Jak powyżej wspomniałem, kaucję pieniężną na rzecz banku może ustanowić zarówno dłużnik banku, czyli osoba zaciągająca dług w banku – dłużnik osobisty, jak również osoba trzecia, która nie jest dłużnikiem osobistym. Do ustanowienia kaucji wymagane jest:
-
zawarcie umowy między bankiem a kaucjodawcą, oraz
-
wpłacenie pieniędzy na rachunek banku.
Odsetki – co o nich wiedzieć wypada?
Jeżeli szukasz definicji odsetek w kodeksie cywilnym, prawie bankowym czy innej ustawie to jej nie znajdziesz. Żadna ustawa nie określa, bowiem tego czym są odsetki. To jednak wcale nie oznacza, że obowiązujące prawo nie zawiera regulacji odnoszących się do odsetek, wręcz przeciwnie. Dzisiaj chciałbym przybliżyć Tobie najważniejsze z nich.
Czym są odsetki?
W odniesieniu do zobowiązań pieniężnych przez odsetki rozumie się wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy. Odsetki takie mają charakter kredytowy. Ich wielkość zależy od wysokości stopy procentowej, wysokości długu od którego są naliczane oraz czasu, w jakim dług powinien być przez dłużnika spłacony (np. pożyczka lub kredyt).
Wyróżnia się także odsetki za opóźnienie w spełnieniu zobowiązania pieniężnego. Wówczas odsetki mają charakter odszkodowawczy i represyjny wobec dłużnika.
Odsetki są świadczeniem okresowym i ubocznym wobec długu, z którym są związane. Dług jest świadczeniem głównym, jakie dłużnik ma obowiązek spełnić na rzecz wierzyciela. Odsetki mają natomiast charakter akcesoryjny, gdyż prawo do żądania zapłaty odsetek nie może powstać bez prawa do żądania zapłaty długu głównego. Jednak prawidłowość ta nie działa w drugą stronę, tj. jeśli roszczenie o zapłatę odsetek już powstało, to jest niezależne od prawa do żądania zapłaty długu głównego. Może zatem trwać po wygaśnięciu tego długu, być samodzielnym przedmiotem obrotu prawnego (np. przelewu) oraz może być dochodzone przed sądem niezależnie od długu głównego.
Usługi płatnicze – obowiązki informacyjne dostawców.
Dostawcy usług płatniczych (np. banki, SKOK-i, instytucje płatnicze) w związku z ich świadczeniem, zgodnie z wymogami ustawy o usługach płatniczych mają wiele obowiązków w stosunku do swoich klientów. Usługi płatnicze z reguły wykonywane są w oparciu o umowę zawartą z dostawcą. Ustawa nazywa ją umową ramową i określa jako umowę o usługę płatniczą regulującą wykonywanie indywidualnych transakcji płatniczych. Umowa taka może również zawierać postanowienia określające zasady prowadzenia rachunku płatniczego. Rachunkiem płatniczym jest także rachunek bankowy czy rachunek prowadzony przez SKOK jeżeli jest wykorzystywany do wykonywania transferów lub wypłat środków pieniężnych. O tym, co jest usługą płatniczą zgodnie pisałem tutaj: „Ustawa o usługach płatniczych – to warto wiedzieć”.
Sposoby i forma informowania klientów.
Wśród obowiązków nałożonych na dostawców usług płatniczych są również obowiązki o charakterze informacyjnym. Ustawa określa zakres informacji, jakie klient powinien otrzymać, sposoby ich przekazywania oraz kiedy powinno to mieć miejsce.
Utracone dokumenty można zastrzec w banku.
Bezpieczeństwo obrotu gospodarczego i jego uczestników narażone jest między innymi ze strony sprawców przestępstw popełnianych z wykorzystaniem cudzej tożsamości. Kradzież tożsamości nie jest jedynie problemem wirtualnym i często ma także miejsce w świecie realnym. Podszywanie się pod kogoś innego stanowi jeden ze sposobów na wyłudzenie kredytów. Według raportu InfoDOK przygotowanego przez Związek Banków Polskich za III kwartał 2012 r., łączna kwota udaremnionych prób wyłudzeń kredytów w tym kwartale wyniosła ok. 98 mln złotych. Rekordzista z województwa mazowieckiego próbował wyłudzić kredyt na kwotę 20 milionów złotych. Z całym raportem można zapoznać się tutaj: Raport infoDOK. Jednym z narzędzi, które pomagają zapobiegać wyłudzeniom kredytów jest System DZ.
System DZ – jak działa?
System DZ, czyli DOKUMENTY ZASTRZEŻONE funkcjonuje od 1996 r. Jest to elektroniczny system wymiany informacji na temat zastrzeżonych dokumentów stworzony przez banki. Pomaga on zapobiegać oszukańczym transakcjom.
Kiedy kredytobiorca może wypowiedzieć umowę kredytu?
Napisałem swego czasu na blogu, kiedy bank może wypowiedzieć umowę kredytu i co się z tym wiąże. Obserwując jednak pytania wpisywane do wyszukiwarki na stronie widzę, że poszukujecie również informacji na temat odwrotnej sytuacji, tj. kiedy kredytobiorca może wypowiedzieć umowę kredytu. Poczułem się więc wywołany do tablicy i dzisiejsza publikacja będzie właśnie o tym. 🙂 Z zagadnieniem tym wiąże się kwestia terminu spłaty kredytu, krótko muszę do tego nawiązać.
Termin spłaty kredytu może być w teorii zastrzeżony na rzecz obu stron.
Zgodnie z Prawem bankowym o ile umowa kredytu nie stanowi inaczej, termin spłaty kredytu jest terminem zastrzeżonym na rzecz obu stron. Co to znaczy? Znacz to tyle, że zarówno kredytobiorca, jak i bank są związani terminem spłaty kredytu, który ustalili w umowie. Czyli, jeżeli w umowie nie zapisano inaczej, bank nie może domagać się wcześniejszej spłaty kredytu, a kredytobiorca bez zgody banku nie może spłacić kredytu przed ustalonym terminem.
