Wpisy oznaczone tagiem: bank
Błędnie wykonany przelew a odpowiedzialność banku.
Ustawa o usługach płatniczych reguluje szereg kwestii związanych ze świadczeniem usług płatniczych. Wśród nich są m.in. zasady odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie transakcji płatniczej. Do najbardziej rozpowszechnionych transakcji obok płatności kartami, należy przelew pieniężny. Każdy posiadacz rachunku bankowego wykonuje zazwyczaj tego typu transfery pieniężne, zlecając chociażby płatności za rachunki albo faktury.
Dzisiaj chciałbym przybliżyć, jak kształtuje się odpowiedzialność banku względem zlecającego przelew za jego nienależyte wykonanie na gruncie tej ustawy. Poniżej będzie mowa o banku, który działa jako dostawca usług płatniczych, ale te same zasady odnoszą się także do innych podmiotów, które są takimi dostawcami dla swoich klientów, np. spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe (SKOK-i) czy instytucji płatnicze. Co to są instytucje płatnicze dowiesz się stąd: „Ustawa o usługach płatniczych – to warto wiedzieć”.
Poręczenie wekslowe a wierzytelność banku.
W języku potocznym słowo ręczyć oznacza, że bierzemy na siebie odpowiedzialność za kogoś lub za coś. Czyli w zależnosci od okoliczności zapewniamy, że jakiś skutek nastąpi lub nie nastąpi. Na gruncie prawa również można za coś lub kogoś ręczyć, np. za zapłatę weksla. Banki przyjmują weksle in blanco zabezpieczając w ten sposób spłatę swoich wierzytelności. Ten temat na blogu został już omówiony, tutaj możesz się z nim zapoznać: Weksel własny in blanco jako zabezpieczenie kredytu. Często weksle takie opatrzone są także poręczeniem wekslowym innych osób niż wystawca. Dla poręczyciela wiążą się z tym doniosłe skutki prawne. Dobrze zdawać sobie z nich sprawę.
Czym jest poręczenie wekslowe?
Poręczenie wekslowe, nazywane również awalem, polega na tym, że osoba trzecia albo osoba już podpisana na wekslu zobowiązuje się zapłacić całość lub część sumy wekslowej, w przypadku gdyby osoba, za którą poręcza nie zapłaciła za ten weksel. Poręczyciel wekslowy odpowiada za zapłatę weksla solidarnie z innymi osobami podpisanymi na wekslu, stając się kolejnym dłużnikiem wekslowym. Jego odpowiedzialność jest taka sama jak tego, za kogo poręczył. Za wystawcę weksla poręczyciel odpowiada jak wystawca, a za akceptanta – jak akceptant. Odpowiedzialność ta ma charakter osobisty, czyli poręczyciel wekslowy ponosi ją z całego swojego majątku.
Tajemnica bankowa – kogo i czego dotyczy?
Tajemnice mają to do siebie, że rozpalają ludzką wyobraźnię. Moja ulubiona dziedzina nauki, historia, skrywa w mroku minionych dziejów bardzo wiele różnych tajemnic. Między innymi to sprawia, że jej poznawanie jest tak fascynujące. W życiu społecznym i obrocie gospodarczym funkcjonują natomiast tajemnice zawodowe, takie jak chociażby tajemnica dziennikarska, tajemnica lekarska, tajemnica adwokacka itd. Natomiast z bankami nieodłącznie kojarzy się tajemnica bankowa. To niezwykle istotny obowiązek po stronie banku, ustanowiony i sankcjonowany przez obowiązujące prawo. Dzisiaj na blogu uchylam rąbka tej tajemnicy. 😉
Kto jest zobowiązany zachować tajemnicę bankową?
Banki prowadząc swoją działalność są zobowiązane chronić informacje objęte tajemnicą bankową. Obowiązek ten wynika wprost z Prawa bankowego, a konkretnie z art. 104 ust. 1 tej ustawy. Zobowiązani do zachowania tajemnicy bankowej są bank jako instytucja, osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank wykonuje czynności bankowe.
Czynności bankowe (czyli usługi świadczone przez banki zgodnie z Prawem bankowym) w praktyce najczęściej wykonywane są przez pracowników banku. Na czynność bankową składać się mogą różnorakie czynności faktyczne oraz prawne. Banki i ich pracownicy zawsze mają obowiązek przestrzegania tajemnicy bankowej w związku z działalnością jaką prowadzą. Ponadto pracownik banku ma obowiązek dochować tajemnicy bankowej nie tylko w okresie pracy w danym banku, ale nawet wtedy, gdy przestanie już w nim pracować. Czyli po rozwiązaniu umowy o pracę z bankiem, były pracownik nadal nie może rozpowszechniać wiadomości, o których dowiedział się będąc w nim zatrudniony.
Kredyt a śmierć kredytobiorcy.
Prawo bankowe nie zawiera przepisów regulujących zasady dziedziczenia kredytu po śmierci kredytobiorcy. Dlatego w takiej sytuacji stosuje się ogólne zasady prawa spadkowego zawarte w kodeksie cywilnym. Zgodnie z tymi regułami, prawa i zobowiązania zmarłego wynikające z umowy kredytu przechodzą na jego spadkobierców, których obciąża obowiązek spłaty kredytu zaciągniętego przez kredytobiorcę za życia.
Odpowiedzialność za długi zależy od sposobu przyjęcia spadku.
Spadek to ogół praw i obowiązków majątkowych zmarłego o charakterze cywilnoprawnym. W skład spadku mogą wchodzić także długi zmarłego, w tym zaciągnięte przez niego kredyty bankowe. Spadkobiercy mogą być powołani do spadku na podstawie ustawy lub testamentu. Dziedziczenie ustawowe ma miejsce wówczas, gdy spadkodawca nie sporządził testamentu albo okazał się on nieważny. To, w jakim zakresie spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe, zależy od tego czy przyjął spadek, a jeśli tak, w jaki sposób to zrobił. Do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku.
Proste przyjęcie spadku.
Spadkobierca może przyjąć spadek wprost. Ponosi wówczas odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczeń, co oznacza, że odpowiada za ich spłatę całym swoim dotychczasowym majątkiem oraz majątkiem zmarłego, który odziedziczył. Bez znaczenia jest fakt, że odziedziczone długi mogą być większe niż wartość aktywów spadkowych, które przypadły spadkobiercy.
Karta kredytowa, kredyt w ROR a ustawa o kredycie konsumenckim.
Pierwsze publikacje na blogu dotyczyły kredytu konsumenckiego oraz praw i obowiązków banku oraz klienta z nim związanych. Kredyt konsumencki bywa jednak postrzegany trochę stereotypowo. Większość z nas słysząc słowa „kredyt konsumencki” ma przed oczami obraz Kowalskiego, który sam lub w towarzystwie swojej drugiej połowy, wiedziony pokusą nabycia najcieńszego z telewizorów lub kosmicznej lodówki, względnie nowego, połyskującego chromem i lakierem samochodu udaje się do banku za rogiem, gdzie podpisuje tradycyjną, papierową umowę kredytu i spłaca następnie zadłużenie w ratach ustalonych z bankiem.
Kredyt konsumencki ma różną postać.
Taki kredyt naturalnie będzie konsumencki, jeśli nie przekroczy kwoty 255 550 zł lub jej równowartości w innej walucie, a kredytobiorca zaciąga go jaki konsument. Więcej na ten temat pisałem tutaj: „Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć” Jednak wielu klientom banków umyka fakt, iż kredyt udostępniony w innych formach również może być kredytem konsumenckim ze wszystkimi konsekwencjami, które się z tym wiążą.
Bankowy tytuł egzekucyjny – jak to działa?
Zaciągając kredyt, pożyczkę lub inne zobowiązanie wobec banku, albo ustanawiając zabezpieczenie na jego rzecz otrzymasz do podpisania pewne oświadczenie. Z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, bo to je mam na myśli, związane są niezwykle istotne dla Ciebie skutki prawne. Może ono stać się podstawą do wystawienia przeciwko Tobie tzw. bankowego tytułu egzekucyjnego i wszczęcia egzekucji komorniczej w przypadku niespłacenia w terminie zadłużenia wobec banku. Naprawdę warto mieć wiedzę na ten temat, jeśli podpisujesz umowy z bankiem. Masz ją właśnie w zasięgu wzroku, poniżej tego zdania. 🙂
Czym jest bankowy tytuł egzekucyjny?
Bankowy tytuł egzekucyjny to dokument wystawiony przez bank na podstawie ksiąg bankowych lub innych dokumentów związanych z wykonywaniem czynności bankowych. Dokument ten może być podstawą do wszczęcia egzekucji komorniczej na wniosek banku przeciwko dłużnikowi, pod warunkiem, że sąd nada mu klauzulę wykonalności (stwierdza ona, że tytuł egzekucyjny może być wykonany przez komornika w drodze przymusowej egzekucji). Uprzywilejowanie banku związane z wystawieniem bankowego tytułu egzekucyjnego, polega na tym, że bank chcąc wszcząć egzekucję przeciwko swojemu dłużnikowi nie musi dochodzić roszczeń w normalnym trybie sądowym.
Bankowy tytuł egzekucyjny w żargonie prawniczym i bankowym nazwany jest po prostu ?b.t.e.?, co ułatwia posługiwanie się tym pojęciem w sytuacjach mniej formalnych.
Wspólny rachunek bankowy osób fizycznych.
Prawo bankowe umożliwia prowadzenie rachunku wspólnego dla osób fizycznych. Pewne zagadnienia związane z tego rodzaju rachunkami zasygnalizowałem do tej pory na blogu. Niemniej jednak zasadom związanym z prowadzeniem rachunku wspólnego chciałbym poświęcić oddzielny wpis, co też niniejszym czynię.
Każdy typ rachunku może być wspólny.
Z prawnego punktu widzenia możliwe jest prowadzenie każdego typu rachunku bankowego dla kilku osób fizycznych, czy to oszczędnościowego czy o innej funkcjonalności.
Wspólny rachunek bankowy należy do wszystkich współposiadaczy, którzy go założyli. Wszyscy współposiadacze są stroną umowy zawartej z bankiem. Nie ma wymogu, aby współposiadacze byli ze sobą spokrewnieni lub w inny sposób związani. Teoretycznie mogą być nawet dla siebie obcymi osobami. W praktyce najczęściej wspólne rachunki bankowe zakładają małżonkowie.
