Wpisy oznaczone tagiem: odsetki
Zastaw rejestrowy jako zabezpieczenie wierzytelności.
W poprzednich wpisach na blogu dotyczących sposobów zabezpieczenia wierzytelności przybliżyłem poręczenie oraz hipotekę umowną. W kolejnej publikacji z tego cyklu chciałbym omówić zastaw rejestrowy, który jest również bardzo często stosowany w praktyce bankowej.
Co to jest zastaw rejestrowy?
Zastaw rejestrowy jest odmianą zastawu zwykłego, który uregulowany jest w kodeksie cywilnym. Zastaw jest ograniczonym prawem rzeczowym obciążającym rzecz ruchomą w celu zabezpieczenia wierzytelności. Na jego mocy wierzyciel (np. bank) może zaspokoić się z obciążonej rzeczy bez względu na zmiany jej własności i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi dłużnika, czyli takimi, którzy nie zabezpieczyli swojej wierzytelności zastawem.
Zastaw rejestrowy różni od zastawu zwykłego przede wszystkim tym, że strony umowy zastawniczej mogą postanowić, aby zastawiony przedmiot pozostawić osobie, która go zastawiła. Może ona zatem nadal z niego korzystać np. w toku prowadzonej działalności gospodarczej.
Zastaw rejestrowy będąc ograniczonym prawem rzeczowym, podobnie jak hipoteka, zapewnia uprawnionemu (w tym wypadku wierzycielowi) określone prawa do rzeczy. Podobnie jak hipoteka jest także prawem akcesoryjnym, czyli jest ściśle związany z wierzytelnością, którą zabezpiecza. Powstaje i wygasa razem z tą wierzytelnością, nieważność wierzytelności zabezpieczonej skutkuje nieważnością zastawu, nie może być on także przeniesiony bez tej wierzytelności. Od zasady akcesoryjności istnieją jednak pewne wyjątki, o niektórych z nich jeszcze wspomnę.
Hipoteka umowna jako zabezpieczenie kredytu.
Wraz z rozwojem rynku kredytów hipotecznych, hipoteka jako forma zabezpieczenia wierzytelności bankowych stała się narzędziem powszechnie stosowanym w praktyce. Sam termin hipoteka wywodzący się z języka greckiego również zrobił zawrotną karierą na przestrzeni ostatnich lat i stosowany jest w mowie potocznej jako synonim na określenie kredytu hipotecznego. W dniu 20 lutego 2011 r., czyli ponad rok temu, weszła w życie bardzo ważna nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece (ustawa ta reguluje w polskim prawie m.in. hipotekę). Dzisiaj zapraszam Ciebie do zapoznania się z hipoteką umowną obowiązującą po tej ważnej zmianie i zachęcam do lektury zwłaszcza jeżeli w najbliższym czasie planujesz zaciągnąć kredyt zabezpieczony w taki sposób.
Jedna hipoteka po zmianach.
W wyniku nowelizacji zlikwidowany został podział na hipotekę zwykłą (hipoteka ustanawiana w konkretniej kwocie na zabezpieczenie istniejącej wierzytelności, której wysokość jest ściśle określona) i hipotekę kaucyjną (hipoteka ustanawiana do określonej wysokości w sytuacji, gdy w momencie jej powstania nie można dokładnie określić wysokości zabezpieczonej wierzytelności). Model nowej hipoteki oparto zasadniczo na dotychczasowej hipotece kaucyjnej. Hipoteka zwykła została usunięta z ustawy, przy czym w pewnym zakresie wciąż będzie funkcjonować w praktyce, ponieważ wobec hipotek zwykłych powstałych przed dniem 20 lutego 2011 r. stosuje się przepisy w dawnym brzmieniu. Natomiast do hipotek kaucyjnych powstałych przed tą datą należy stosować przepisy ustawy o księgach wieczystych i hipotece w brzmieniu po nowelizacji, z pewnymi nielicznymi wyjątkami.
Czym się różni kredyt od pożyczki?
Kredyt i pożyczka kojarzą się z zaciąganiem długu pieniężnego i jako słowa w języku potocznym bywają stosowane zamiennie. Jednak z prawnego punktu widzenia są to różne umowy. Dzisiaj zapraszam Ciebie do przyjrzenia się różnicom pomiędzy nimi.
Pożyczka a kredyt.
Podstawowa kwestia to różne ustawy, które je regulują. Umowa pożyczki uregulowana jest w Kodeksie cywilnym (art. 720–724), natomiast umowę kredytu reguluje Prawo bankowe (rozdział 5).
Pożyczka sprowadza się do tego, że na podstawie zawartej umowy pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na pożyczkobiorcę własność określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku (to jest zastępowalnych i zdefiniowanych wg cech rodzajowych, np. węgiel, zboże, cukier itp.), zaś pożyczkobiorca zobowiązany jest zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo rzeczy. Ważne jest to, że przy pożyczce dochodzi do zmiany własności pieniędzy albo rzeczy oznaczonych, co do gatunku, stają się one własnością pożyczkobiorcy. Jeżeli przedmiotem pożyczki są pieniądze, w umowie wystarczy wskazać kwotę pożyczki. Gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy oznaczone gatunkowo to w umowie należy określić ich rodzaj i ilość.
Pożyczek może udzielać każdy, zarówno osoba fizyczna jak i instytucja. Warunkiem jest, aby pożyczkodawca był właścicielem pożyczanych pieniędzy lub rzeczy.
Poręczenie za spłatę kredytu lub pożyczki.
Poręczenie to popularna forma zabezpieczenia spłaty kredytów lub pożyczek, często stosowany pomiędzy członkami rodziny lub przyjaciółmi. Jednak nie wszyscy, którzy decydują się zostać poręczycielem zdają sobie w pełni sprawę z tego jak kształtuje się ich odpowiedzialność. Poniżej postaram się przybliżyć Tobie istotne kwestie związane z udzieleniem poręczenia.
Czym jest poręczenie?
Poręczenie to umowa na podstawie, której poręczyciel (dający poręczenie) zobowiązuje się względem wierzyciela (np. banku) wykonać zobowiązanie w przypadku, gdyby dłużnik (np. kredytobiorca) swojego zobowiązania nie wykonał. Poręczenie uregulowane jest w kodeksie cywilnym w art. 876 – 887. Jest to umowa dwustronna zawierana pomiędzy wierzycielem i poręczycielem bez udziału dłużnika. Poręczyciel powinien złożyć swoje oświadczenie o udzieleniu poręczenia na piśmie. Ustne oświadczenie poręczyciela będzie nieważne. Ten rygor nie obowiązuje wierzyciela, jego oświadczenie może być złożone nawet w sposób dorozumiany np. przez przyjęcie dokumentu zawierającego oświadczenie poręczyciela. Aby umowa poręczenia była ważna nie jest konieczna zgoda dłużnika, ponieważ nie jest on stroną tej umowy.
Umowa o kredyt konsumencki i prawa przysługujące konsumentowi na jej podstawie.
Z poprzednich publikacji na blogu możesz dowiedzieć się czym jest kredyt konsumencki oraz jakie prawa przysługują konsumentowi przed zawarciem umowy kredytowej. Po przeczytaniu dzisiejszego wpisu będziesz wiedzieć co powinna zawierać umowa kredytu konsumenckiego oraz jakie prawa przysługują konsumentowi jeśli taką umowę zawrze.
Forma zawarcia i treść umowy o kredyt konsumencki.
Zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim z dnia z dnia 12 maja 2011 r., umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej. Zapisy umowne powinny być sformułowane w sposób jednoznaczny i czytelny. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy mają obowiązek niezwłocznie doręczyć umowę konsumentowi po jej zawarciu.
Oprócz tradycyjnej formy pisemnej, ustawa dopuszcza również możliwość zawarcia umowy kredytowej na odległość, tj. bez jednoczesnej obecności obydwu stron z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość. Do takiego sposobu zawarcia umowy z bankiem, zastosowanie znajdzie art. 7 Prawa bankowego stanowiący, że oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej i taka forma jest równoważna formie pisemnej, jeżeli treść umowy będzie w sposób należyty utworzona, utrwalona, przekazana, przechowywana i zabezpieczona. W takim przypadku, obowiązek doręczenia konsumentowi umowy zostanie uznany za spełniony w momencie doręczenia mu elektronicznego trwałego nośnika, na którym umowa będzie zapisana. Odpowiedź na pytanie, co należy rozumieć przez trwały nośnik znajdziesz tutaj: „Uprawnienia konsumenta przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki.”
Uprawnienia konsumenta przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki.
W poprzednim wpisie Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć napisałem, że ustawa o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. nakłada na kredytodawców i pośredników kredytowych wiele obowiązków, które powinny być przez nich dopełnione wobec kredytobiorców przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki. Dzisiaj przybliżę te obowiązki. Warto je poznać szukając na rynku kredytu lub pożyczki dla siebie, ponieważ odpowiadają im uprawnienia przysługujące konsumentom na etapie poprzedzającym zawarcie umowy kredytowej.
Obowiązki związane z reklamą kredytu konsumenckiego.
Kredytodawca i pośrednik kredytowy w reklamie kredytu konsumenckiego powinni zamieścić dane na temat kosztu kredytu i przekazać je konsumentowi w sposób jednoznaczny, zrozumiały i widoczny. Do tych danych zalicza się:
-
stopę oprocentowania z wyodrębnieniem opłat, które uwzględniono w wyliczeniu całkowitego kosztu kredytu;
-
całkowitą kwotę kredytu;
-
rzeczywistą roczną stopę oprocentowania.
Czym jest całkowity koszt kredytu i rzeczywista stopa procentowa?
