Wpisy oznaczone tagiem: rachunki bankowe
Rachunek płatniczy a rachunek bankowy.
Prowadzenie rachunków płatniczych to jedna z usług płatniczych, którą mogą wykonywać podmioty świadczące takie usługi czyli tzw. dostawcy usług płatniczych. Są nimi także banki, które zgodnie z Prawem bankowym wykonują czynności bankowe, w tym prowadzą rachunki bankowe.
Czym jest rachunek płatniczy?
Rachunek płatniczy to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników (klientów) służący do wykonywania transakcji płatniczych. Rachunkiem płatniczym jest także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (SKOK-u), jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.
Rolą rachunku płatniczego jest rejestrowanie środków pieniężnych użytkownika lub takich, które zostały mu udostępnione, znajdujących się na tym rachunku oraz wykonywanie transakcji płatniczych czyli wpłat, wypłat oraz realizacja transferów pieniężnych z jego udziałem. Rachunek taki prowadzony jest dla klienta (użytkownika) w związku z umową ramową zawartą z dostawcą usług płatniczych, czyli umową regulującą wykonywanie indywidualnych transakcji płatniczych, która może zawierać postanowienia w zakresie prowadzenia rachunku płatniczego.
Poręczenie a dochodzenie zapłaty przez bank.
O poręczeniu pisałem już na blogu Poręczenie za spłatę kredytu lub pożyczki. Niemniej chciałbym mu poświęcić kolejny wpis i omówić możliwości dochodzenia przez bank zapłaty od poręczyciela. W tym celu przywołam także kilka orzeczeń Sądu Najwyższego.
Poręczenie jest tzw. osobistym sposobem zabezpieczenia wierzytelności, co oznacza, że jeśli dłużnik główny (np. kredytobiorca), za którego poręczenie zostało udzielone nie spłaci długu (np. kredytu) to wierzyciel (np. bank) może żądać zapłaty od poręczyciela ponoszącego odpowiedzialność z całego swojego majątku. W umowie poręczenia nie można ograniczyć odpowiedzialności poręczyciela do poszczególnych składników jego majątku. Zakres odpowiedzialności poręczyciela może być natomiast ograniczony w ten sposób, że zostanie wskazana kwota pieniężna do wysokości, której będzie on ponosił odpowiedzialność.
Poręczyciel i kredytobiorcą to dłużnicy solidarni, chyba że umowa stanowi inaczej.
Zgodnie z prawem cywilnym, poręczyciel jest odpowiedzialny za spłatę kredytu jako współdłużnik solidarny, chyba że inaczej zapisano w umowie poręczenia. Czyli, aby wyłączyć lub zmodyfikować domyślną solidarną odpowiedzialność poręczyciela, należy to wyraźnie w umowie zapisać.
Tajemnica bankowa a egzekucja komornicza.
Prawo bankowe nakłada na banki obowiązek zachowania tajemnicy bankowej. Zagadnieniu temu poświęciłem na blogu odrębny wpis, znajdziesz go tutaj: Tajemnica bankowa – kogo i czego dotyczy. Tytułem wstępu do dzisiejszego tematu przypomnę tylko, że do zachowania tajemnicy bankowej zobowiązane są banki, jego pracownicy oraz osoby, za pośrednictwem których bank wykonuje czynności bankowe. Tajemnica ta obejmuje wszelkie informacje dotyczące czynności bankowych, klientów banku, a także osób ustanawiających zabezpieczenia na rzecz banku. Informacje objęte tajemnicą bankową mogą być ujawnione innym osobom i instytucjom tylko na podstawie przepisów ustawy lub na podstawie wyraźnego upoważnienia udzielonego bankowi przez osobę, która jest tajemnicą chroniona.
Wielu czytelników bloga poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy bank może przekazać informacje objęte tajemnicą bankową komornikowi sądowemu? Dlatego nie mogło jej tutaj zabraknąć. 😉
Komornik może żądać od banku przekazania informacji.
Komornik wszczyna egzekucję przeciwko dłużnikowi, w tym celu aby zaspokoić wierzyciela, najczęściej ściągnąć dla niego dług pieniężny. Aby egzekucja mogła być skuteczna, komornik musi posiadać informacje o majątku dłużnika. Obowiązujące przepisy zapewniają komornikom uprawnienia umożliwiające pozyskanie takich danych w związku z prowadzoną egzekucją.
Usługi płatnicze – obowiązki informacyjne dostawców.
Dostawcy usług płatniczych (np. banki, SKOK-i, instytucje płatnicze) w związku z ich świadczeniem, zgodnie z wymogami ustawy o usługach płatniczych mają wiele obowiązków w stosunku do swoich klientów. Usługi płatnicze z reguły wykonywane są w oparciu o umowę zawartą z dostawcą. Ustawa nazywa ją umową ramową i określa jako umowę o usługę płatniczą regulującą wykonywanie indywidualnych transakcji płatniczych. Umowa taka może również zawierać postanowienia określające zasady prowadzenia rachunku płatniczego. Rachunkiem płatniczym jest także rachunek bankowy czy rachunek prowadzony przez SKOK jeżeli jest wykorzystywany do wykonywania transferów lub wypłat środków pieniężnych. O tym, co jest usługą płatniczą zgodnie pisałem tutaj: „Ustawa o usługach płatniczych – to warto wiedzieć”.
Sposoby i forma informowania klientów.
Wśród obowiązków nałożonych na dostawców usług płatniczych są również obowiązki o charakterze informacyjnym. Ustawa określa zakres informacji, jakie klient powinien otrzymać, sposoby ich przekazywania oraz kiedy powinno to mieć miejsce.
Egzekucja komornicza z wynagrodzenia za pracę.
W przypadku dochodzenia długów pieniężnych, egzekucji komorniczej z rachunku bankowego często towarzyszy egzekucja z wynagrodzenia za pracę dłużnika. W związku z tym, a także odpowiadając na sugestie niektórych czytelników, w kolejnej publikacji chciałbym przybliżyć jej najważniejsze zasady.
Co podlega egzekucji z wynagrodzenia za pracę?
Egzekucja z wynagrodzenia za pracę jest jednym ze sposobów egzekucji należności pieniężnych. Może ona dotyczyć wszelkich świadczeń wynikających ze stosunku pracy, czyli oprócz wynagrodzenia zasadniczego także premii, nagród należnych pracownikowi, udziałów w zyskach, udziałów w funduszu zakładowym oraz wszelkich innych funduszach związanych ze stosunkiem pracy. Co ważne, bez znaczenia będzie sposób nawiązania stosunku o pracę (umowa o pracę, powołanie, wybór, mianowanie).
Karta kredytowa, kredyt w ROR a ustawa o kredycie konsumenckim.
Pierwsze publikacje na blogu dotyczyły kredytu konsumenckiego oraz praw i obowiązków banku oraz klienta z nim związanych. Kredyt konsumencki bywa jednak postrzegany trochę stereotypowo. Większość z nas słysząc słowa „kredyt konsumencki” ma przed oczami obraz Kowalskiego, który sam lub w towarzystwie swojej drugiej połowy, wiedziony pokusą nabycia najcieńszego z telewizorów lub kosmicznej lodówki, względnie nowego, połyskującego chromem i lakierem samochodu udaje się do banku za rogiem, gdzie podpisuje tradycyjną, papierową umowę kredytu i spłaca następnie zadłużenie w ratach ustalonych z bankiem.
Kredyt konsumencki ma różną postać.
Taki kredyt naturalnie będzie konsumencki, jeśli nie przekroczy kwoty 255 550 zł lub jej równowartości w innej walucie, a kredytobiorca zaciąga go jaki konsument. Więcej na ten temat pisałem tutaj: „Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć” Jednak wielu klientom banków umyka fakt, iż kredyt udostępniony w innych formach również może być kredytem konsumenckim ze wszystkimi konsekwencjami, które się z tym wiążą.
Wspólny rachunek bankowy osób fizycznych.
Prawo bankowe umożliwia prowadzenie rachunku wspólnego dla osób fizycznych. Pewne zagadnienia związane z tego rodzaju rachunkami zasygnalizowałem do tej pory na blogu. Niemniej jednak zasadom związanym z prowadzeniem rachunku wspólnego chciałbym poświęcić oddzielny wpis, co też niniejszym czynię.
Każdy typ rachunku może być wspólny.
Z prawnego punktu widzenia możliwe jest prowadzenie każdego typu rachunku bankowego dla kilku osób fizycznych, czy to oszczędnościowego czy o innej funkcjonalności.
Wspólny rachunek bankowy należy do wszystkich współposiadaczy, którzy go założyli. Wszyscy współposiadacze są stroną umowy zawartej z bankiem. Nie ma wymogu, aby współposiadacze byli ze sobą spokrewnieni lub w inny sposób związani. Teoretycznie mogą być nawet dla siebie obcymi osobami. W praktyce najczęściej wspólne rachunki bankowe zakładają małżonkowie.
