Wpisy dla kategorii: pożyczka
Umowa o kredyt hipoteczny – jakie zapisy powinna zawierać?
Umowa o kredyt hipoteczny to umowa, na podstawie której kredytodawca udziela kredytobiorcy będącemu konsumentem kredytu na sfinansowanie nabycia nieruchomości mieszkalnej zabezpieczonego hipoteką. Kredytodawcą może być bank, instytucja kredytowa albo spółdzielcza kasa oszczędnościowo kredytowa (SKOK).
Od 22 lipca 2017 r. obowiązuje ustawa z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. 2017 poz. 819). Ustawa ta reguluje szczegółowo szereg kwestii związanych z kredytami hipotecznymi. Szerzej pisałem o tym kilka miesięcy temu w publikacji „Ustawa o kredycie hipotecznym – jakie rozwiązania wprowadza?” Zainteresowanym serdecznie polecam lekturę.
Wśród rozmaitych zagadnień odnoszących się do kredytów hipotecznych, przywołana ustawa reguluje także to jakie elementy powinna zawierać umowa kredytu hipotecznego, innymi słowy jakie zapisy powinny się w niej znaleźć. Dokładnie rzecz ujmując robi to art. 29 ust. 1 ustawy.
W pierwszej mierze powyższy przepis odsyła w tej materii do postanowień innej ustawy, stanowiąc że umowa o kredyt hipoteczny powinna określać elementy wymienione w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe. Następnie określa samodzielnie jakie inne elementy powinna zawierać jeszcze umowa o kredyt hipoteczny.
Aby zatem ustalić kompleksowo jakie zapisy powinna zawierać umowa o kredyt hipoteczny należy zestawić ze sobą te dwie regulacje ustawowe.
Ustawa o kredycie hipotecznym – jakie rozwiązania wprowadza?
W dniu 21 kwietnia 2017 r. opublikowano w Dzienniku Ustaw (Dz. U. 2017 poz. 819) ustawę z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami. Większość jej przepisów wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, tj. 22 lipca 2017 r. zmieniając zasady udzielania kredytów hipotecznych.
Ustawa wdraża do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010. Celem tej dyrektywy jest zapewnienie konsumentom ochrony prawnej przy zawieraniu umów o kredyt hipoteczny.
Do tej pory w polskim prawie nie było szczegółowej regulacji ustawowej w zakresie kredytów hipotecznych, o czym wspomniałem chociażby tutaj: Kredyt hipoteczny – abecadło kredytobiorcy. Przywołana ustawa zmienia ten stan rzeczy. W dzisiejszym wpisie przybliżę najważniejsze rozwiązania jakie ona zawiera
Co reguluje ustawa i do jakich umów się ją stosuje?
Generalnie rzecz ujmując ustawa reguluje:
- zasady i tryb zawierania umów o kredyt hipoteczny;
- prawa i obowiązki kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny oraz prawa i obowiązki konsumenta, kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w związku z zawartą umową o kredyt hipoteczny;
- skutki uchybienia przez kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta ich obowiązkom;
- zasady i tryb sprawowania nadzoru nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami.
Umowa pożyczki powyżej 1000 zł a forma dokumentowa.
Umowę pożyczki można zawrzeć w dowolnej formie i jeśli pożyczkodawca uzgodni z pożyczkobiorcą jej istotne warunki będzie ona ważna. Niemniej, kodeks cywilny dla pożyczek przekraczających pewną wartość zastrzega określoną formę dla celów dowodowych. Do niedawna, art. 720 par. 2 k.c. stanowił, że umowa pożyczki, o wartości większej niż 500 zł powinna być stwierdzona pismem dla celów dowodowych. Niedochowanie formy pisemnej powodowało niekorzystny skutek dla stron umowy sprowadzający się do tego, że w sporze sądowym dotyczącym pożyczki nie był dopuszczalny dowód ze świadków ani dowód z przesłuchania stron. Pisałem o tym tutaj: O czym warto pamiętać pożyczając pieniądze?
Od 08 września 2016 r. wymóg ten uległ zmianie, zarówno co do kwoty jak i formy. Zmienione brzmienie art. 720 par. 2 k.c. stanowi obecnie, że umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.
Rozmowa o pożyczce pieniężnej między osobami fizycznymi.
Na blogu Finanse bardzo osobiste prowadzonym przez Marcina Iwucia, dostępny jest materiał w formie podcastu, w którym rozmawiamy o najistotniejszych kwestiach prawnych związanych z udzielaniem pożyczek pieniężnych innym osobom. Jeżeli interesuje Ciebie ta tematyka to polecam tę rozmowę do odsłuchania. Jest ona dostępna pod tym adresem: FBO19: Jak się zabezpieczyć od strony prawnej udzielając komuś pożyczki?
Zagadnieniom prawnym związanym z pożyczką poświęciłem do tej pory kilka wpisów na moim blogu, oznaczonych kategorią pożyczka. Są to między innymi:
O czym warto pamiętać pożyczając pieniądze?
Pożyczka pieniężna a podatek od czynności cywilnoprawnej.
Zaciągniecie kredytu lub pożyczki bez zgody małżonka.
Odsetki – co o nich wiedzieć wypada.
Czym się różni kredyt od pożyczki?
Wszystkie one pozostają aktualne, więc możesz nadal traktować je jako źródło przydatnych informacji.
Kapitalizacja odsetek – kiedy jest dopuszczalna?
W polskim prawie cywilnym istnieje zakaz anatocyzmu czyli umawiania się z góry o zapłatę odsetek od zaległych odsetek. Przewiduje go art. 482 kodeksu cywilnego. Zakaz ten oznacza, że nie można umówić się z góry, że w przypadku zaległych, czyli niezapłaconych w terminie odsetek, dłużnik zapłaci wierzycielowi odsetki od takich odsetek tj. zastosowany będzie procent składany. Dotyczy to zarówno odsetek kapitałowych stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z czyjegoś kapitału, jak również odsetek za opóźnienie, których wierzyciel ma prawo żądać, gdy dłużnik opóźnia się ze spłatą długu pieniężnego. O rodzajach odsetek pisałem tutaj: Odsetki – co o nich wiedzieć wypada?.
Zakaz anatocyzmu ma chronić dłużnika przed nadmiernym obciążeniem z tytułu narastającego długu. Z procentem składanym nie ma bowiem żartów o czym wiedział doskonale nawet Albert Einstein. 😉 Ponadto, gdyby możliwość pobierania odsetek od zaległych odsetek istniała bez ograniczeń mogłoby to prowadzić do obchodzenia przepisów o odsetkach maksymalnych.
Zakaz anatocyzmu, jak wiele prawnych zakazów nie jest bezwzględny. Oznacza to, że istnieją od niego pewne wyjątki.
Pożyczka zaciągnięta w firmie pożyczkowej to także kredyt konsumencki.
Kredyty z reguły kojarzą się bankami. Zgodnie z Prawem bankowym tylko banki mogą udzielać kredytów. Mogą to robić także SKOK-i na rzecz swoich członków. Umową najbardziej zbliżoną do kredytu jest pożyczka pieniężna. O różnicach między kredytem a pożyczką z prawnego punktu widzenia pisałem tutaj: Czym się różni kredyt od pożyczki?
Oprócz banków czy SKOK-ów na rynku finansowym działa także wiele rozmaitych firm, które specjalizują się w udzielaniu pożyczek. Reklamy niektórych z nich można nawet ostatnio zobaczyć w telewizji, usłyszeć w radio, o reklamie internetowej nie wspominając.
Kredyt konsumencki nie jedną ma twarz.
Banki udzielając kredytów na rzecz konsumentów, czyli osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej czy zawodowej, zobowiązane są przestrzegać wymogów ustawy o kredycie konsumenckim. Tych samych wymogów powinny także przestrzegać firmy pożyczkowe finansujące konsumentów. Dzieje się tak dlatego, ponieważ pożyczka zaciągana przez konsumenta w takiej firmie jest również klasyfikowana jako kredyt konsumencki. Przez kredyt konsumencki należy bowiem rozumieć kredyt w znaczeniu ekonomicznym, tj. udzielenie przez kredytodawcę (przedsiębiorcę) jakiejkolwiek pomocy finansowej konsumentowi, nie zaś wyłącznie w formie umowy kredytu regulowanej przez Prawo bankowe. Czyli kredytem konsumenckim będzie także pożyczka pieniężna w wysokości nie większej niż 255 550 zł udzielona konsumentowi przez firmę pożyczkową. Więcej na temat tego czym jest kredyt konsumencki pisałem tutaj: „Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć.”
Cudzy dług można przejąć, czyli o przejęciu długu słów kilka.
Zgodnie z prawem cywilnym cudzy dług można przejąć na siebie, czyli zobowiązać się do jego spłaty zamiast osoby, która go zaciągnęła. Przejęcie długu sprowadza się do tego, że w miejsce dłużnika wstępuje inna osoba (przejemca długu), a dłużnik zostaje zwolniony przez wierzyciela z obowiązku jego spłaty. Przy czym, prawa i obowiązki wynikające z umowy, na podstawie której dług został u wierzyciela (np. u pożyczkodawcy) zaciągnięty pozostają niezmienione. Zmienia się tylko osoba dłużnika zobowiązanego do uregulowania długu.
W praktyce bankowej przejęcie długu spotyka się np. przy podziale spółki będącej kredytobiorcą. Przejęcie długu z udzielonego kredytu możliwe jest także w odniesieniu do dłużnika będącego osobą fizyczną. Wówczas jedna osoba zastępuje inną jako kredytobiorca lub współkredytobiorca.
W jaki sposób można przejąć dług?
Przejęcie długu może być dokonane na dwa sposoby:
-
na podstawie umowy zawartej przez bank z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą dłużnika albo
-
na podstawie umowy zawartej przez dłużnika z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą banku.