Wpisy oznaczone tagiem: kredyt
Umowa o kredyt hipoteczny – jakie zapisy powinna zawierać?
Umowa o kredyt hipoteczny to umowa, na podstawie której kredytodawca udziela kredytobiorcy będącemu konsumentem kredytu na sfinansowanie nabycia nieruchomości mieszkalnej zabezpieczonego hipoteką. Kredytodawcą może być bank, instytucja kredytowa albo spółdzielcza kasa oszczędnościowo kredytowa (SKOK).
Od 22 lipca 2017 r. obowiązuje ustawa z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. 2017 poz. 819). Ustawa ta reguluje szczegółowo szereg kwestii związanych z kredytami hipotecznymi. Szerzej pisałem o tym kilka miesięcy temu w publikacji „Ustawa o kredycie hipotecznym – jakie rozwiązania wprowadza?” Zainteresowanym serdecznie polecam lekturę.
Wśród rozmaitych zagadnień odnoszących się do kredytów hipotecznych, przywołana ustawa reguluje także to jakie elementy powinna zawierać umowa kredytu hipotecznego, innymi słowy jakie zapisy powinny się w niej znaleźć. Dokładnie rzecz ujmując robi to art. 29 ust. 1 ustawy.
W pierwszej mierze powyższy przepis odsyła w tej materii do postanowień innej ustawy, stanowiąc że umowa o kredyt hipoteczny powinna określać elementy wymienione w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe. Następnie określa samodzielnie jakie inne elementy powinna zawierać jeszcze umowa o kredyt hipoteczny.
Aby zatem ustalić kompleksowo jakie zapisy powinna zawierać umowa o kredyt hipoteczny należy zestawić ze sobą te dwie regulacje ustawowe.
Ustawa o kredycie hipotecznym – jakie rozwiązania wprowadza?
W dniu 21 kwietnia 2017 r. opublikowano w Dzienniku Ustaw (Dz. U. 2017 poz. 819) ustawę z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami. Większość jej przepisów wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, tj. 22 lipca 2017 r. zmieniając zasady udzielania kredytów hipotecznych.
Ustawa wdraża do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010. Celem tej dyrektywy jest zapewnienie konsumentom ochrony prawnej przy zawieraniu umów o kredyt hipoteczny.
Do tej pory w polskim prawie nie było szczegółowej regulacji ustawowej w zakresie kredytów hipotecznych, o czym wspomniałem chociażby tutaj: Kredyt hipoteczny – abecadło kredytobiorcy. Przywołana ustawa zmienia ten stan rzeczy. W dzisiejszym wpisie przybliżę najważniejsze rozwiązania jakie ona zawiera
Co reguluje ustawa i do jakich umów się ją stosuje?
Generalnie rzecz ujmując ustawa reguluje:
- zasady i tryb zawierania umów o kredyt hipoteczny;
- prawa i obowiązki kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny oraz prawa i obowiązki konsumenta, kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w związku z zawartą umową o kredyt hipoteczny;
- skutki uchybienia przez kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta ich obowiązkom;
- zasady i tryb sprawowania nadzoru nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami.
Wsparcie finansowe dla kredytobiorców hipotecznych znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej.
19 lutego 2016 weszła w życie ustawa z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy (Dz. U. 2015 poz. 1925). Ustawa ta określa zasady przyznawania zwrotnego wsparcia finansowego osobom fizycznym zobowiązanym do spłaty kredytu mieszkaniowego, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej, oraz warunki korzystania z tego wsparcia.
Kto może ubiegać się o wsparcie finansowe?
O wsparcie może ubiegać się osoba lub osoby, pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym, spłacające kredyt mieszkaniowy zaciągnięty w banku albo w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej (tzw. SKOK-u). Może to być kredyt udzielony w złotych polskich albo w walucie obcej.
Bankowy tytuł egzekucyjny – to już jest koniec.
W dniu 27 listopada 2015 r. wchodzi w życie ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. 2015 poz. 1854). Wprowadza ona bardzo ważne zmiany, gdyż m.in. uchyla art. 96-98 ustawy Prawo bankowe, czyli przepisy regulujące zasady wystawiania przez banki bankowych tytułów egzekucyjnych. Oznacza to, że bankowy tytuł egzekucyjny zostaje wyeliminowany z systemu prawnego i banki nie będą mogły się nim już posługiwać.
Przepisy regulujące bankowy tytuł egzekucyjny zostały uchylone.
W oparciu o uchylone przepisy banki mogły na podstawie ksiąg bankowych lub innych dokumentów związanych z dokonywaniem czynności bankowych, wystawiać bankowe tytuły egzekucyjne. Bankowy tytuł egzekucyjny (b.t.e.) mógł być podstawą egzekucji prowadzonej według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności przeciwko osobie, która bezpośrednio z bankiem dokonywała czynności bankowej albo była dłużnikiem banku z tytułu zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z czynności bankowej i złożyła pisemne oświadczenie o poddaniu się egzekucji oraz gdy roszczenie objęte tytułem wynikało bezpośrednio z tej czynności bankowej lub jej zabezpieczenia.
Milczące przyjęcie spadku a dziedziczenie długów – zmiany.
Odpowiedzialność za długi spadkowe zależy od sposobu, w jaki spadkobierca przyjął spadek. Jeżeli odrzucił spadek to nie ponosi odpowiedzialności za długi spadkowe, a tym samym nie musi ich spłacać wierzycielom zmarłego. Gdy przyjął spadek wprost (tzw. proste przyjęcie spadku) ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczeń. Odpowiada wtedy za ich spłatę z całego swojego majątku oraz z majątku, który odziedziczył po zmarłej osobie.
Jeżeli natomiast spadkobierca przyjął spadek z tzw. dobrodziejstwem inwentarza to ponosi ograniczoną odpowiedzialność za długi spadkodawcy. Jego odpowiedzialność ogranicza się do wartości spadku jaki odziedziczył. W takiej sytuacji spadkobierca nie odpowiada za długi spadkowe ponad wartość tego spadku.
Mieszkanie dla Młodych po zmianach.
1 września 2015 r. weszły w życie zmiany do ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, czyli ustawy regulującej tzw. program Mieszkanie dla Młodych. Ustawa ta określa zasady udzielania finansowego wsparcia w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego oraz reguluje zasady zwrotu ze środków budżetu państwa części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez osoby fizyczne w związku z budową pierwszego własnego domu jednorodzinnego. W założeniu zmiany wprowadzone do ustawy mają przyczynić się do tego, aby program MdM był bardziej dostępny dla nabywców mieszkań. Poniżej przedstawiam najważniejsze zmiany w tym zakresie jakie zostały wprowadzone do rzeczonej ustawy.
Rynek wtórny oraz zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu objęte programem MdM.
Jedną z najistotniejszych zmian jest włączenie do programu MdM mieszkań nabywanych na rynku wtórnym. Do tej pory wsparciem objęte były tylko mieszkania nabywane na rynku pierwotnym. Po zmianach programem MdM objęte są mieszkania nabywane zarówno na rynku pierwotnym jak i wtórnym, włączając mieszkania powstałe na skutek przebudowy istniejącego budynku.
Odwrócony kredyt hipoteczny – poznaj jego zasady.
Odwrócony kredyt hipoteczny po latach dyskusji doczekał się w końcu uregulowania w polskim prawie. W dniu 15 grudnia 2014 r. wchodzi w życie ustawa z dnia 23 października 2014 r. o odwróconym kredycie hipotecznym (Dz. U. 2014 poz. 1585). Tworzy ona ramy prawne dla oferowania przez banki odwróconego kredytu hipotecznego. Ustawa określa zasady i tryb zawierania umowy odwróconego kredytu hipotecznego, prawa i obowiązki stron oraz zasady rozliczania zobowiązań, jakie z takiej umowy wynikają. Dzisiaj przyjrzymy się jej najważniejszym założeniom.
Czym jest odwrócony kredyt hipoteczny?
Odwrócony kredyt hipoteczny to produkt finansowy, który umożliwia osobom posiadającym nieruchomości pozyskać dodatkowe środki pieniężne. Kredyt taki zabezpieczony jest hipoteką i charakteryzuje się tym, że jego spłata jest odroczona do ustalonego momentu po śmierci kredytobiorcy. Spłata takiego kredytu następuje z kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości będącej jego zabezpieczeniem. Po wejściu w życie ustawy, którą przywołałem na wstępie, w polskim prawie pojawi się nowy rodzaj umowy właśnie o takim charakterze tj. umowa odwróconego kredytu hipotecznego. Zgodnie z art. 4 ustawy, na podstawie umowy odwróconego kredytu hipotecznego bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas nieoznaczony określoną sumę środków pieniężnych, których spłata nastąpi po śmierci kredytobiorcy. Kredytobiorca z kolei zobowiązuje się do ustanowienia zabezpieczenia spłaty tej sumy wraz z należnymi odsetkami oraz innymi kosztami.
