Wpisy oznaczone tagiem: pieniądze

Nakaz zapłaty – kiedy można go uzyskać?

Być może masz dłużnika, który nie spłacił w terminie swojego długu i zastanawiasz się nad skierowaniem sprawy do sądu. Instrumentem prawnym, który stosowany jest powszechnie w praktyce w sprawach o dochodzenie roszczeń pieniężnych jest sądowy nakaz zapłaty. Jednak nie w każdej sprawie będzie możliwe wydanie takiego nakazu przez sąd. Aby tak się stało muszą być spełnione określone warunki.

Czym jest nakaz zapłaty?

Nakaz zapłaty jest orzeczeniem wydanym przez sąd w sytuacji, gdy wierzyciel dochodzi roszczenia pieniężnego od dłużnika. Wydanie nakazu zapłaty ma uprościć i przyśpieszyć wyegzekwowanie zapłaty.  Sąd lub referendarz sądowy wydaje nakaz zapłaty na podstawie oświadczeń i dowodów przedstawionych w pozwie złożonym przez wierzyciela. Odbywa się to na posiedzeniu niejawnym bez wyznaczania rozprawy. Strony nie biorą udziału w tym posiedzeniu. Pozwany dłużnik nie otrzymuje pozwu przed wydaniem nakazu zapłaty. Zazwyczaj o sprawie dowiaduje się i odpis pozwu otrzymuje w chwili doręczenia mu nakazu zapłaty. Po jego otrzymaniu dłużnik może zapłacić zasądzoną na rzecz wierzyciela kwotę albo zaskarżyć nakaz zapłaty w odpowiednim terminie. Niezaskarżony nakaz zapłaty wywiera takie skutki prawne jak prawomocny wyrok sądowy.

Rachunek rodzinny wolny od zajęcia egzekucyjnego.

W ciągu ostatnich miesięcy weszło w życie sporo zmian w przepisach prawnych regulujących działalność banków i innych instytucji finansowych. O niektórych  możesz przeczytać w poprzednich wpisach na tym blogu. Dzisiaj, tj. 20 sierpnia 2016 r. wchodzą w życie kolejne. Wprowadza je ustawa z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw. Wśród tych innych, zmienianych ustaw jest ustawa Prawo bankowe, zaś zmianą, którą chciałbym dzisiaj przybliżyć jest wprowadzenie nowego rodzaju rachunku bankowego, jakim jest rachunek rodzinny. Jego nazwa jest trochę myląca, gdyż może kojarzyć się z uniwersalnym rachunkiem otwartym w banku dla całej rodziny. Jest to jednak specjalny rachunek, który może być otwarty tylko w określonym celu jakim jest obsługa transferu środków pieniężnych pochodzących ze świadczeń socjalnych niepodlegających egzekucji.

Kto może otworzyć rachunek rodzinny?

Rachunek rodzinny może być otwarty w banku wyłączne dla osoby fizycznej, której przyznano niepodlegające egzekucji dodatki, zasiłki oraz inne kwoty, o których mowa w art. 833 § 6 i 7 Kodeksu postępowania cywilnego z wyjątkiem świadczeń alimentacyjnych. Będą to więc świadczenia 500 plus, świadczenia rodzinne, dodatki rodzinne, pielęgnacyjne, porodowe, dla sierot zupełnych, zasiłki dla opiekunów, świadczenia z pomocy społecznej, świadczenia integracyjne. Rachunek rodzinny może być przeznaczony tylko do wpłacania pieniędzy pochodzących z takich świadczeń. Nie może być on zasilany wpływami pieniężnymi z innych źródeł np. z wynagrodzenia za pracę, alimentów, rent czy emerytur. Co również ważne, rachunek rodzinny nie może być rachunkiem wspólnym prowadzonym dla kilku osób fizycznych.

Rachunek bankowy dla osoby małoletniej.

Dziś Dzień Dziecka, a to się dobrze składa, gdyż kolejny temat na blogu poświęcony będzie zagadnieniom związanym z prowadzeniem rachunków bankowych dla dzieci. 😉 

Rachunek bankowy jak najbardziej może być otwarty i prowadzony dla osób małoletnich tj. takich, które nie ukończyły 18 lat. Jak wiadomo, w kraju nad Wisłą człowiek staje się pełnoletni właśnie po osiągnięciu tego wieku. Na gruncie prawa cywilnego nabywa wówczas tzw. pełną zdolność do czynności prawnych czyli może samodzielnie dokonywać czynności cywilnoprawnych kształtując w ten sposób swoją sytuację prawną.

Rachunek bankowy a zdolność do czynności prawnych małoletniego.

Osoby poniżej 13 roku nie mają w ogóle zdolności do czynności prawnych co oznacza, że zasadniczo czynności prawne dokonane przez takie osoby są nieważne. Nieważna byłaby zatem umowa rachunku bankowego czy umowa kredytu zawarta przez taką osobę.

Sprzedaż nieruchomości a podatek dochodowy – kto musi zapłacić i jak podatku uniknąć.

Dzisiaj na blogu wpis gościnny, którego autorem jest redakcja portalu rozliczeniepit.pl

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej lub wybudowanej w ciągu ostatnich 5 lat, podlega opodatkowaniu.

Podatek należy zapłacić nie tylko od sprzedaży całej nieruchomości. Opodatkowaniu podlega także przychód:

  • z odpłatnego zbycia części nieruchomości,
  • z udziału w nieruchomości,
  • ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego,
  • z prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  • z prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Podatek dotyczy osób, które uzyskały przychód prywatnie (nie w ramach działalności gospodarczej). Okres 5 lat jest liczony od końca roku podatkowego, w którym zbywana nieruchomość została nabyta. Osoby, które nabyły lub wybudowały nieruchomość wcześniej niż 1 stycznia 2009 roku, a zbyły ją w 2014 roku, nie mają zatem obowiązku płacić podatku czy zgłaszać sprzedaży nieruchomości do urzędu skarbowego.

Kapitalizacja odsetek – kiedy jest dopuszczalna?

W polskim prawie cywilnym istnieje zakaz anatocyzmu czyli umawiania się z góry o zapłatę odsetek od zaległych odsetek. Przewiduje go art. 482 kodeksu cywilnego. Zakaz ten oznacza, że nie można umówić się z góry, że w przypadku zaległych, czyli niezapłaconych w terminie odsetek, dłużnik zapłaci wierzycielowi odsetki od takich odsetek tj. zastosowany będzie procent składany. Dotyczy to  zarówno odsetek kapitałowych stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z czyjegoś kapitału, jak również odsetek za opóźnienie, których wierzyciel ma prawo żądać, gdy dłużnik opóźnia się ze spłatą długu pieniężnego. O rodzajach odsetek pisałem tutaj: Odsetki – co o nich wiedzieć wypada?.

Zakaz anatocyzmu ma chronić dłużnika przed nadmiernym obciążeniem z tytułu narastającego długu. Z procentem składanym nie ma bowiem żartów o czym wiedział doskonale nawet Albert Einstein.  😉 Ponadto, gdyby możliwość pobierania odsetek od zaległych odsetek istniała bez ograniczeń mogłoby to prowadzić do obchodzenia przepisów o odsetkach maksymalnych.

Zakaz anatocyzmu, jak wiele prawnych zakazów nie jest bezwzględny. Oznacza to, że istnieją od niego pewne wyjątki.

Oszczędności w SKOK a Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

W zeszłym roku opublikowałem na blogu tekst W jaki sposób Bankowy Fundusz Gwarancyjny chroni depozyty bankowe?. Możesz znaleźć w nim informacje na temat tego, jaką ochroną ze strony BFG objęte są pieniądze zdeponowane w banku w przypadku jego bankructwa oraz w jaki sposób działa system gwarantowania depozytów w Polsce.

W ostatnim akapicie tego tekstu napisałem, że wkłady pieniężne członków spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych czyli SKOK-ów nie są objęte gwarancją Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, ale zapewne wkrótce się to zmieni i jeśli tak się stanie poinformuję o tym na blogu. A, że u mnie słowo droższe od pieniędzy niniejszym to czynię. 🙂

Otóż, od 29 listopada 2013 r., czyli od dzisiaj obowiązuje nowelizacja ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, która zmienia dotychczasowy stan rzeczy.  Środki pieniężne zdeponowane w SKOK-ach zostały objęte gwarancją BFG w przypadku bankructwa spółdzielczej kasy oszczędnościowo kredytowej. W ustawie o BFG dodano Rozdział 4c, zatytułowany Obowiązkowy system gwarantowania spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych. Przepisy zamieszczone w tym rozdziale zapewniają oszczędnościom klientów SKOK-ów taką samą ochronę, jaką mają klienci banków. Obowiązkowy systemem gwarantowania kas, ma zapewnić deponentom (klientom SKOK-ów) wypłatę środków pieniężnych, do gwarantowanej wysokości, w razie ich niedostępności na skutek bankructwa kasy.

Pieniądz elektroniczny a ustawa o usługach płatniczych.

Obowiązująca od niespełna roku ustawa o usługach płatniczych doczekała się pierwszej dużej nowelizacji. Ustawa z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013 poz. 1036)  wprowadza nowe regulacje dotyczące wydawania, wykupu oraz dystrybucji pieniądza elektronicznego, jak również zasad tworzenia i działalności instytucji pieniądza elektronicznego. W założeniu zmiany te mają ułatwić funkcjonowanie na rynku finansowym podmiotów zainteresowanych wydawaniem pieniądza elektronicznego.

Rozwiązania zawarte w ustawie nowelizującej wdrażają wymogi dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru nad ich działalnością. Co ważne, ustawa nowelizująca uchyla dotychczas obowiązującą ustawę o elektronicznych instrumentach płatniczych, która regulowała kwestie związane z wydawaniem i używaniem elektronicznych instrumentów płatniczych, w tym instrumentów pieniądza elektronicznego, oraz określała prawa i obowiązki stron umów o elektroniczny instrument płatniczy w zakresie nieuregulowanym w ustawie o usługach płatniczych. Po wejściu w życie nowelizacji (tj. od 07 października 2013 r.), kwestie związane z wydawaniem pieniądza elektronicznego, jego wykupem i instrumentami płatniczymi z tym związanymi, działalnością instytucji pieniądza elektronicznego i świadczeniem przez nie usług płatniczych, regulować będzie ustawa o usługach płatniczych.