Wpisy oznaczone tagiem: zdolność kredytowa

Ustawa o kredycie hipotecznym – jakie rozwiązania wprowadza?

W dniu 21 kwietnia 2017 r. opublikowano w Dzienniku Ustaw (Dz. U. 2017 poz. 819) ustawę z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami.  Większość jej przepisów wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, tj. 22 lipca 2017 r. zmieniając zasady udzielania kredytów hipotecznych.

Ustawa wdraża do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010. Celem tej dyrektywy jest zapewnienie konsumentom ochrony prawnej przy zawieraniu umów o kredyt hipoteczny.

Do tej pory w polskim prawie nie było szczegółowej regulacji ustawowej w zakresie kredytów hipotecznych, o czym wspomniałem chociażby tutaj: Kredyt hipoteczny – abecadło kredytobiorcy. Przywołana ustawa zmienia ten stan rzeczy. W dzisiejszym wpisie przybliżę najważniejsze rozwiązania jakie ona zawiera

Co reguluje ustawa i do jakich umów się ją stosuje?

Generalnie rzecz ujmując ustawa reguluje:

  • zasady i tryb zawierania umów o kredyt hipoteczny;
  • prawa i obowiązki kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny oraz prawa i obowiązki konsumenta, kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w związku z zawartą umową o kredyt hipoteczny;
  • skutki uchybienia przez kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta ich obowiązkom;
  • zasady i tryb sprawowania nadzoru nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami.

Mieszkanie dla Młodych po zmianach.

1 września 2015 r. weszły w życie zmiany do ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, czyli ustawy regulującej tzw. program Mieszkanie dla Młodych. Ustawa ta określa zasady udzielania finansowego wsparcia w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego oraz reguluje zasady zwrotu ze środków budżetu państwa części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez osoby fizyczne w związku z budową pierwszego własnego domu jednorodzinnego. W założeniu zmiany wprowadzone do ustawy mają przyczynić się do tego, aby program MdM był bardziej dostępny dla nabywców mieszkań. Poniżej przedstawiam najważniejsze zmiany w tym zakresie jakie zostały wprowadzone do rzeczonej ustawy.

Rynek wtórny oraz zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu objęte programem MdM.

Jedną z najistotniejszych zmian jest włączenie do programu MdM mieszkań nabywanych na rynku wtórnym. Do tej pory wsparciem objęte były tylko mieszkania nabywane na rynku pierwotnym. Po zmianach programem MdM objęte są mieszkania nabywane zarówno na rynku pierwotnym jak i wtórnym, włączając mieszkania powstałe na skutek przebudowy istniejącego budynku.

Kiedy akceptant może odmówić przyjęcia zapłaty kartą płatniczą?

Ustawa o usługach płatniczych, o której już wielokrotnie na blogu pisałem, określa między innymi prawa i obowiązki akceptanta karty płatniczej. Jednym z tych praw jest prawo akceptanta do odmowy przyjęcia zapłaty kartą płatniczą w określonych sytuacjach. Pamiętaj jednak, że generalna zasada jest taka, iż akceptant (czyli podmiot, na rzecz którego agent rozliczeniowy świadczy usługi polegające na umożliwianiu realizowania transakcji z użyciem kart płatniczych) ma obowiązek przyjąć zapłatę z użyciem karty płatniczej. Wyjątkiem od tej zasady są przypadki określone przez ustawę, kiedy to akceptant może odmówić przyjęcia zapłaty kartą. Przedstawię je krótko poniżej.

Przypadki wspomniane określa art. 59e ustawy o usługach płatniczych. Przepis ten stanowi, że odmowa przyjęcia zapłaty przez akceptanta może nastąpić w przypadku:

  • upływu terminu, do którego jest możliwe korzystanie z instrumentu płatniczego;
  • zablokowania instrumentu płatniczego;
  • niezgodności podpisu osoby upoważnionej do używania instrumentu płatniczego na instrumencie płatniczym identyfikującym taką osobę z podpisem na dokumencie obciążeniowym;
  • odmowy okazania dokumentu stwierdzającego tożsamość użytkownika karty;
  • stwierdzenia posługiwania się instrumentem płatniczym przez osobę nieuprawnioną;
  • braku możliwości dokonania akceptacji transakcji płatniczej.

Rekomendacja S w nowej odsłonie.

Komisja Nadzoru Finansowego w dniu 18 czerwca br. wydała nową Rekomendację S dotyczącą dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie. Czyli mówiąc nieco bardziej po polsku, KNF na podstawie przepisów Prawa bankowego wydała zbiór zaleceń dla banków, które powinny być stosowane przy kredytach hipotecznych.

Rekomendacja S odnosi się do wszystkich banków objętych przepisami polskiego prawa. Jest wskazaniem przez KNF pożądanego sposobu prowadzenia działalności przez bank, w tych przypadkach, gdy przepisy prawa nie regulują tego lub czynią to w sposób niedookreślony, a istnieją przesłanki dla ukształtowania dobrej praktyki rynkowej w odniesieniu do kredytów hipotecznych.

Rekomendacja S wersja 2.0.

Na wstępie nowej Rekomendacji S, Komisja Nadzoru Finansowego zaznacza, że jej zapisy wynikają z doświadczeń rozwoju akcji kredytowej, jak również z doświadczeń i wniosków wynikających z kryzysu finansowego, jaki dotknął globalną gospodarkę w ostatnich latach.

W zamierzeniu KNF Rekomendacja S ma przyczyniać się do zapewnienia wysokiej jakości portfeli kredytowych budowanych przez banki co leży w interesie nie tylko banków, ale także wszystkich innych uczestników rynku nieruchomości, jak również gospodarki. Ma to pozwolić  na stworzenie solidnych fundamentów dla rozwoju rynku instrumentów dłużnych opartych o portfele kredytów mieszkaniowych o wysokiej jakości. Pożyjemy zobaczymy co z tego wyniknie i czy listy zastawne zaczną być powszechniej stosowane w kraju nad Wisłą.

Cudzy dług można przejąć, czyli o przejęciu długu słów kilka.

Zgodnie z prawem cywilnym cudzy dług można przejąć na siebie, czyli zobowiązać się do jego spłaty zamiast osoby, która go zaciągnęła. Przejęcie długu sprowadza się do tego, że w miejsce dłużnika wstępuje inna osoba (przejemca długu), a dłużnik zostaje zwolniony przez wierzyciela z obowiązku jego spłaty. Przy czym, prawa i obowiązki wynikające z umowy, na podstawie której dług został u wierzyciela (np. u pożyczkodawcy) zaciągnięty pozostają niezmienione. Zmienia się tylko osoba dłużnika zobowiązanego do uregulowania długu.

W praktyce bankowej przejęcie długu spotyka się np. przy podziale spółki będącej kredytobiorcą. Przejęcie długu z udzielonego kredytu możliwe jest także w odniesieniu do dłużnika będącego osobą fizyczną. Wówczas jedna osoba zastępuje inną jako kredytobiorca lub współkredytobiorca.

W jaki sposób można przejąć dług?

Przejęcie długu może być dokonane na dwa sposoby:

  • na podstawie umowy zawartej przez bank z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą dłużnika albo
  • na podstawie umowy zawartej przez dłużnika z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą banku.

Kredyt hipoteczny – abecadło kredytobiorcy.

Sporo osób poszukuje w sieci informacji na temat ustawy o kredycie hipotecznym sądząc, że taka w polskim prawie występuje. Prawda jest taka, iż nie ma jeszcze takiej ustawy, ale w przyszłości być może się to zmieni. Wiele z dotychczas opublikowanych na moim blogu wpisów odnosi się do kredytu hipotecznego. Dzisiejszy o charakterze ogólnym, ma za zadanie usystematyzować osobom zainteresowanym tą tematyką najistotniejsze zagadnienia z tą tematyką związane.

Kredyt hipoteczny to każdy kredyt zabezpieczony hipoteką.

Kredytem hipotecznym w szerokim tego słowa znaczeniu jest tak naprawdę każdy kredyt udzielony przez bank, którego spłata została zabezpieczona hipoteką. Czyli będzie to zarówno kredyt udzielony kredytobiorcy na sfinansowanie zakupu nieruchomości, jak również o innym przeznaczeniu, gdy jego docelowym zabezpieczeniem jest hipoteka. W praktyce te pierwsze stanowią większość i to one tworzą rynek kredytów hipotecznych, o którym często można w mediach usłyszeć lub przeczytać.

Kredyt a śmierć kredytobiorcy.

Prawo bankowe nie zawiera przepisów regulujących zasady dziedziczenia kredytu po śmierci kredytobiorcy. Dlatego w takiej sytuacji stosuje się ogólne zasady prawa spadkowego zawarte w kodeksie cywilnym. Zgodnie z tymi regułami, prawa i zobowiązania zmarłego wynikające z umowy kredytu przechodzą na jego spadkobierców, których obciąża obowiązek spłaty kredytu zaciągniętego przez kredytobiorcę za życia.

Odpowiedzialność za długi zależy od sposobu przyjęcia spadku.

Spadek to ogół praw i obowiązków majątkowych zmarłego o charakterze cywilnoprawnym. W skład spadku mogą wchodzić także długi zmarłego, w tym zaciągnięte przez niego kredyty bankowe. Spadkobiercy mogą być powołani do spadku na podstawie ustawy lub testamentu. Dziedziczenie ustawowe ma miejsce wówczas, gdy spadkodawca nie sporządził testamentu albo okazał się on nieważny. To, w jakim zakresie spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe, zależy od tego czy przyjął spadek, a jeśli tak, w jaki sposób to zrobił. Do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku.

Proste przyjęcie spadku.

Spadkobierca może przyjąć spadek wprost. Ponosi wówczas odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczeń, co oznacza, że odpowiada za ich spłatę całym swoim dotychczasowym majątkiem oraz majątkiem zmarłego, który odziedziczył. Bez znaczenia jest fakt, że odziedziczone długi mogą być większe niż wartość aktywów spadkowych, które przypadły spadkobiercy.