Wpisy oznaczone tagiem: ustawa o kredycie konsumenckim
Pożyczka zaciągnięta w firmie pożyczkowej to także kredyt konsumencki.
Kredyty z reguły kojarzą się bankami. Zgodnie z Prawem bankowym tylko banki mogą udzielać kredytów. Mogą to robić także SKOK-i na rzecz swoich członków. Umową najbardziej zbliżoną do kredytu jest pożyczka pieniężna. O różnicach między kredytem a pożyczką z prawnego punktu widzenia pisałem tutaj: Czym się różni kredyt od pożyczki?
Oprócz banków czy SKOK-ów na rynku finansowym działa także wiele rozmaitych firm, które specjalizują się w udzielaniu pożyczek. Reklamy niektórych z nich można nawet ostatnio zobaczyć w telewizji, usłyszeć w radio, o reklamie internetowej nie wspominając.
Kredyt konsumencki nie jedną ma twarz.
Banki udzielając kredytów na rzecz konsumentów, czyli osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej czy zawodowej, zobowiązane są przestrzegać wymogów ustawy o kredycie konsumenckim. Tych samych wymogów powinny także przestrzegać firmy pożyczkowe finansujące konsumentów. Dzieje się tak dlatego, ponieważ pożyczka zaciągana przez konsumenta w takiej firmie jest również klasyfikowana jako kredyt konsumencki. Przez kredyt konsumencki należy bowiem rozumieć kredyt w znaczeniu ekonomicznym, tj. udzielenie przez kredytodawcę (przedsiębiorcę) jakiejkolwiek pomocy finansowej konsumentowi, nie zaś wyłącznie w formie umowy kredytu regulowanej przez Prawo bankowe. Czyli kredytem konsumenckim będzie także pożyczka pieniężna w wysokości nie większej niż 255 550 zł udzielona konsumentowi przez firmę pożyczkową. Więcej na temat tego czym jest kredyt konsumencki pisałem tutaj: „Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć.”
Rzeczywista roczna stopa oprocentowania a kredyt konsumencki.
Początek roku przynosi zazwyczaj trochę zmian. Jedną z nich jest ta, która weszła w życie 01 stycznia 2013 r. i dotyczy ustawy o kredycie konsumenckim. Wdrożyła ona wymogi Unii Europejskiej, określone w dyrektywie Komisji 2011/90/UE z 14 listopada 2011 r.
RRSO powinna być liczona w taki sam sposób.
Celem tej dyrektywy jest ustalenie w państwach Unii Europejskiej takiego samego sposobu obliczania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania dla kredytów konsumenckich. Jednakowy sposób obliczania tego wskaźnika ma w założeniu umożliwić konsumentom porównywanie ofert kredytodawców w państwach należących do UE. Sposób ten opiera się na przyjęciu nowych założeń do obliczania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania dla umów kredytowych przewidujących różne sposoby wykorzystania kredytu.
Do tej pory, w zależności od sposobu wykorzystania kredytu, koszty kredytu ponoszone przez konsumenta mogły się różnić. Nowy sposób liczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania ma to zmienić. Obecnie kredytodawcy oferujący kredyty konsumentom, w tym kredyty na czas nieokreślony lub spłacane w całości w powtarzających się okresach, powinni obliczać ją według takich samych założeń.
Kiedy kredytobiorca może wypowiedzieć umowę kredytu?
Napisałem swego czasu na blogu, kiedy bank może wypowiedzieć umowę kredytu i co się z tym wiąże. Obserwując jednak pytania wpisywane do wyszukiwarki na stronie widzę, że poszukujecie również informacji na temat odwrotnej sytuacji, tj. kiedy kredytobiorca może wypowiedzieć umowę kredytu. Poczułem się więc wywołany do tablicy i dzisiejsza publikacja będzie właśnie o tym. 🙂 Z zagadnieniem tym wiąże się kwestia terminu spłaty kredytu, krótko muszę do tego nawiązać.
Termin spłaty kredytu może być w teorii zastrzeżony na rzecz obu stron.
Zgodnie z Prawem bankowym o ile umowa kredytu nie stanowi inaczej, termin spłaty kredytu jest terminem zastrzeżonym na rzecz obu stron. Co to znaczy? Znacz to tyle, że zarówno kredytobiorca, jak i bank są związani terminem spłaty kredytu, który ustalili w umowie. Czyli, jeżeli w umowie nie zapisano inaczej, bank nie może domagać się wcześniejszej spłaty kredytu, a kredytobiorca bez zgody banku nie może spłacić kredytu przed ustalonym terminem.
Karta kredytowa, kredyt w ROR a ustawa o kredycie konsumenckim.
Pierwsze publikacje na blogu dotyczyły kredytu konsumenckiego oraz praw i obowiązków banku oraz klienta z nim związanych. Kredyt konsumencki bywa jednak postrzegany trochę stereotypowo. Większość z nas słysząc słowa „kredyt konsumencki” ma przed oczami obraz Kowalskiego, który sam lub w towarzystwie swojej drugiej połowy, wiedziony pokusą nabycia najcieńszego z telewizorów lub kosmicznej lodówki, względnie nowego, połyskującego chromem i lakierem samochodu udaje się do banku za rogiem, gdzie podpisuje tradycyjną, papierową umowę kredytu i spłaca następnie zadłużenie w ratach ustalonych z bankiem.
Kredyt konsumencki ma różną postać.
Taki kredyt naturalnie będzie konsumencki, jeśli nie przekroczy kwoty 255 550 zł lub jej równowartości w innej walucie, a kredytobiorca zaciąga go jaki konsument. Więcej na ten temat pisałem tutaj: „Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć” Jednak wielu klientom banków umyka fakt, iż kredyt udostępniony w innych formach również może być kredytem konsumenckim ze wszystkimi konsekwencjami, które się z tym wiążą.
Weksel własny „in blanco” jako zabezpieczenie kredytu.
W cyklu na temat sposobów zabezpieczania wierzytelności banku przyszedł czas na odcinek o wekslu własnym in blanco. Spłatę kredytu udzielonego przez bank można zabezpieczyć takim wekslem, dlatego chciałbym przybliżyć dzisiaj Tobie kilka istotnych kwestii, które się z tym wiążą.
Czym jest weksel in blanco?
Generalnie weksel to papier wartościowy zawierający w swojej treści bezwarunkowe zobowiązanie jego wystawcy lub osoby, którą wystawca wskazał do zapłaty wskazanej osobie określonej sumy pieniężnej. Suma ta powinna być zapłacona w terminie i miejscu określonym w treści weksla. Zobowiązanie wynikające z weksla ma charakter abstrakcyjny, co oznacza, że powstaje niezależnie od przyczyny i celu wystawienia weksla. Treść weksla decyduje o tym, jaki jest zakres odpowiedzialności osoby zobowiązanej z weksla. Weksel własny to taki weksel, w którym zobowiązanym z weksla jest jego wystawca czyli osoba podpisana na wekslu.
Teoretycznie weksel może być sporządzony odręcznie na zwykłej kartce papieru. Jeśli posiada wszystkie niezbędne elementy określone przez Prawo wekslowe będzie ważny. W praktyce, aby zniwelować ryzyko ewentualnych pomyłek najlepiej posługiwać się blankietami wekslowymi.
Kiedy bank może wypowiedzieć umowę kredytu?
Prawo bankowe określa kiedy bank może wypowiedzieć kredytobiorcy umowę kredytu. Okoliczności, których wystąpienie uprawnia bank do rozwiązania umowy kredytowej z klientem określa art. 75 tej ustawy. Decydując się na zaciągnięcie kredytu dobrze znać te regulacje. Dzisiaj chciałbym je Tobie przybliżyć.
Niedotrzymanie przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu.
Przede wszystkim bank ma prawo wypowiedzieć umowę kredytu jeśli kredytobiorca nie dotrzymał warunków udzielenia kredytu. Wystąpienie takiego zdarzenia stanowi podstawę do wypowiedzenia kredytu przez bank albo obniżenia jego kwoty.
Zaciągając kredyt w banku jako kredytobiorca zobowiązujemy się do korzystania z niego na warunkach określonych w umowie kredytu. W trakcie obowiązywania tej umowy bank ma prawo kontrolować przestrzeganie tych warunków po stronie kredytobiorcy. Niedotrzymanie jakichkolwiek warunków (klauzul) zapisanych w treści umowy kredytowej przez kredytobiorcę będzie niedotrzymaniem warunków udzielenia kredytu. Naruszenie nie musi zatem dotyczyć wyłącznie istotnych czyli najważniejszych postanowień tej umowy. Nie ma również znaczenia to, czy kredytobiorca ponosi winę za niedotrzymanie warunków umowy kredytu. Pamiętaj, że bankowi przysługuje prawo wypowiedzenia umowy kredytu w przypadku naruszenia jakichkolwiek warunków udzielenia kredytu, chyba że zostanie to inaczej zapisane na korzyść kredytobiorcy w treści umowy kredytu.
Czym się różni kredyt od pożyczki?
Kredyt i pożyczka kojarzą się z zaciąganiem długu pieniężnego i jako słowa w języku potocznym bywają stosowane zamiennie. Jednak z prawnego punktu widzenia są to różne umowy. Dzisiaj zapraszam Ciebie do przyjrzenia się różnicom pomiędzy nimi.
Pożyczka a kredyt.
Podstawowa kwestia to różne ustawy, które je regulują. Umowa pożyczki uregulowana jest w Kodeksie cywilnym (art. 720–724), natomiast umowę kredytu reguluje Prawo bankowe (rozdział 5).
Pożyczka sprowadza się do tego, że na podstawie zawartej umowy pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na pożyczkobiorcę własność określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku (to jest zastępowalnych i zdefiniowanych wg cech rodzajowych, np. węgiel, zboże, cukier itp.), zaś pożyczkobiorca zobowiązany jest zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo rzeczy. Ważne jest to, że przy pożyczce dochodzi do zmiany własności pieniędzy albo rzeczy oznaczonych, co do gatunku, stają się one własnością pożyczkobiorcy. Jeżeli przedmiotem pożyczki są pieniądze, w umowie wystarczy wskazać kwotę pożyczki. Gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy oznaczone gatunkowo to w umowie należy określić ich rodzaj i ilość.
Pożyczek może udzielać każdy, zarówno osoba fizyczna jak i instytucja. Warunkiem jest, aby pożyczkodawca był właścicielem pożyczanych pieniędzy lub rzeczy.
