Wpisy dla kategorii: rachunki bankowe
Rachunek bankowy dla osoby małoletniej.
Dziś Dzień Dziecka, a to się dobrze składa, gdyż kolejny temat na blogu poświęcony będzie zagadnieniom związanym z prowadzeniem rachunków bankowych dla dzieci. 😉
Rachunek bankowy jak najbardziej może być otwarty i prowadzony dla osób małoletnich tj. takich, które nie ukończyły 18 lat. Jak wiadomo, w kraju nad Wisłą człowiek staje się pełnoletni właśnie po osiągnięciu tego wieku. Na gruncie prawa cywilnego nabywa wówczas tzw. pełną zdolność do czynności prawnych czyli może samodzielnie dokonywać czynności cywilnoprawnych kształtując w ten sposób swoją sytuację prawną.
Rachunek bankowy a zdolność do czynności prawnych małoletniego.
Osoby poniżej 13 roku nie mają w ogóle zdolności do czynności prawnych co oznacza, że zasadniczo czynności prawne dokonane przez takie osoby są nieważne. Nieważna byłaby zatem umowa rachunku bankowego czy umowa kredytu zawarta przez taką osobę.
Rachunek płatniczy a rachunek bankowy.
Prowadzenie rachunków płatniczych to jedna z usług płatniczych, którą mogą wykonywać podmioty świadczące takie usługi czyli tzw. dostawcy usług płatniczych. Są nimi także banki, które zgodnie z Prawem bankowym wykonują czynności bankowe, w tym prowadzą rachunki bankowe.
Czym jest rachunek płatniczy?
Rachunek płatniczy to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników (klientów) służący do wykonywania transakcji płatniczych. Rachunkiem płatniczym jest także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (SKOK-u), jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.
Rolą rachunku płatniczego jest rejestrowanie środków pieniężnych użytkownika lub takich, które zostały mu udostępnione, znajdujących się na tym rachunku oraz wykonywanie transakcji płatniczych czyli wpłat, wypłat oraz realizacja transferów pieniężnych z jego udziałem. Rachunek taki prowadzony jest dla klienta (użytkownika) w związku z umową ramową zawartą z dostawcą usług płatniczych, czyli umową regulującą wykonywanie indywidualnych transakcji płatniczych, która może zawierać postanowienia w zakresie prowadzenia rachunku płatniczego.
Przedsiębiorca a rachunek bankowy.
Czy przepisy prawa nakładają na przedsiębiorcę obowiązek posiadania rachunku bankowego? Odpowiedź na to pytanie, generalnie jest twierdząca. Wymóg posługiwania się przez przedsiębiorcę rachunkiem bankowym w związku z prowadzoną działalnością można odnaleźć, w co najmniej kilku ustawach. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej a rachunek bankowy.
Przede wszystkim należy wspomnieć o ustawie o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. Otóż, ustawa ta w art. 22 nakłada na przedsiębiorcę obowiązek związany z rachunkiem bankowym. Stanowi on, że przedsiębiorca w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą powinien dokonywać lub przyjmować płatności, które się z nią wiążą za pośrednictwem rachunku bankowego, w każdym przypadku, gdy:
- drugą stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
- jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
Jeżeli przedsiębiorca jest członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (SKOK-u) może rozliczać się za pośrednictwem rachunku otwartego w tej instytucji.
UWAGA!!!
Od dnia 01 stycznia 2017 roku obowiązuje zmieniony art. 22 ustawy o swobodzie działaności gospodarczej, który nakłada na przedsiębiorców obowiązek rozliczania się za pośrednictwem rachunku jeżeli wartość transakcji przekracza równowartość 15 000 zł. Przeczytasz o tym tutaj: „Obowiązek dokonywania rozliczeń za pośrednictwem rachunku – zmiany”.
Karta kredytowa, kredyt w ROR a ustawa o kredycie konsumenckim.
Pierwsze publikacje na blogu dotyczyły kredytu konsumenckiego oraz praw i obowiązków banku oraz klienta z nim związanych. Kredyt konsumencki bywa jednak postrzegany trochę stereotypowo. Większość z nas słysząc słowa „kredyt konsumencki” ma przed oczami obraz Kowalskiego, który sam lub w towarzystwie swojej drugiej połowy, wiedziony pokusą nabycia najcieńszego z telewizorów lub kosmicznej lodówki, względnie nowego, połyskującego chromem i lakierem samochodu udaje się do banku za rogiem, gdzie podpisuje tradycyjną, papierową umowę kredytu i spłaca następnie zadłużenie w ratach ustalonych z bankiem.
Kredyt konsumencki ma różną postać.
Taki kredyt naturalnie będzie konsumencki, jeśli nie przekroczy kwoty 255 550 zł lub jej równowartości w innej walucie, a kredytobiorca zaciąga go jaki konsument. Więcej na ten temat pisałem tutaj: „Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć” Jednak wielu klientom banków umyka fakt, iż kredyt udostępniony w innych formach również może być kredytem konsumenckim ze wszystkimi konsekwencjami, które się z tym wiążą.
Wspólny rachunek bankowy osób fizycznych.
Prawo bankowe umożliwia prowadzenie rachunku wspólnego dla osób fizycznych. Pewne zagadnienia związane z tego rodzaju rachunkami zasygnalizowałem do tej pory na blogu. Niemniej jednak zasadom związanym z prowadzeniem rachunku wspólnego chciałbym poświęcić oddzielny wpis, co też niniejszym czynię.
Każdy typ rachunku może być wspólny.
Z prawnego punktu widzenia możliwe jest prowadzenie każdego typu rachunku bankowego dla kilku osób fizycznych, czy to oszczędnościowego czy o innej funkcjonalności.
Wspólny rachunek bankowy należy do wszystkich współposiadaczy, którzy go założyli. Wszyscy współposiadacze są stroną umowy zawartej z bankiem. Nie ma wymogu, aby współposiadacze byli ze sobą spokrewnieni lub w inny sposób związani. Teoretycznie mogą być nawet dla siebie obcymi osobami. W praktyce najczęściej wspólne rachunki bankowe zakładają małżonkowie.
Na czym polega potrącenie bankowe?
W publikacji na temat Egzekucji komorniczej z rachunku bankowego wspomniałem, że zakaz wypłat z zajętego rachunku bankowego nie wyklucza prawa banku do potrącenia swojej wierzytelności. Dzisiaj chciałbym przybliżyć zasady potrącenia bankowego.
Co to jest potrącenie?
Potrącenie uregulowane jest w kodeksie cywilnym (art. 498-505). Polega ono na tym, że dwie osoby, które są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami mogą potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony. Aby było to możliwe, przedmiotem obu wierzytelności powinny być pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone co do gatunku (czyli oznaczone według cech rodzajowych właściwych dla większej grupy przedmiotów), wierzytelności powinny być wymagalne (wierzytelność jest wymagalna jeśli można żądać od dłużnika by spełnił świadczenie na rzecz wierzyciela np. spłacił swój dług pieniężny) i powinny nadawać się do dochodzenia przed sądem lub innym organem państwowym. Skutek potrącenia jest taki, że obie wierzytelności umarzają się wzajemnie do wysokości wierzytelności niższej.
Czy umowa rachunku bankowego może być rozwiązana z mocy prawa?
Takie pytanie pewna osoba zadała mi całkiem niedawno i była zdziwiona, że jest to możliwe. Większość klientów banków nie wie o tym, że istnieje w Prawie bankowym przepis na podstawie, którego umowa rachunku bankowego może wygasnąć automatycznie bez konieczności jej wypowiadanie przez bank lub posiadacza rachunku. Jeśli chcesz wiedzieć jak to możliwe zapraszam do lektury. 🙂
Kiedy umowa rachunku ulegnie rozwiązaniu?
Regulacja, która przewiduje taką możliwość zawarta jest w art. 60 Prawa bankowego. Zgodnie z tym przepisem jeżeli umowa rachunku bankowego nie stanowi inaczej, ulega ona rozwiązaniu, gdy w ciągu dwóch lat nie dokonano na rachunku żadnych obrotów, poza dopisywaniem odsetek, a stan środków pieniężnych na tym rachunku nie przekracza kwoty minimalnej określonej w tej umowie. Co ważne, regulacja ta odnosi się do wszystkich rodzajów rachunków bankowych.
Zgodnie z treścią wyżej przywołanego przepisu umowa rachunku bankowego wygaśnie w razie wystąpienia dwóch okoliczności. Aby taki skutek nastąpił obydwie te okoliczności powinny wystąpić łącznie. Pierwsza z nich to niedokonywanie przez klienta na rachunku przez okres 2 lat żadnych innych obrotów poza dopisywaniem odsetek. Przez obrót na rachunku należy rozumieć operacje powodujące zmiany salda rachunku. Najbardziej typowe z takich zdarzeń to wpływy na rachunek i zlecenia płatnicze.
