Wpisy dla kategorii: prawo bankowe
Na jakich zasadach działa rachunek powierniczy?
Instytucja rachunku powierniczego znalazła zastosowanie w ustawie o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego z dnia 16 września 2011 r., którą potocznie nazywa się ustawą deweloperską. Rozwiązania wprowadzone przez tę ustawę dotyczące zamkniętych i otwartych mieszkaniowych rachunków powierniczych, do zakładania których zobowiązani będą deweloperzy, mam zamiar przedstawić w kolejnym wpisie: Mieszkaniowy rachunek powierniczy w ustawie deweloperskiej. Dzisiaj tytułem wstępu do tej tematyki, chciałbym przybliżyć Tobie ogólne regulacje dotyczące rachunku powierniczego w Prawie bankowym.
Zasady działania rachunku powierniczego.
Rachunek powierniczy odnajdujemy w art. 59 ustawy Prawo bankowe. Jest to szczególny rodzaj rachunku bankowego i dlatego w zakresie nienormowanym przez art. 59 stosuje się do niego przepisy ogólne o rachunkach bankowych zawarte w kodeksie cywilnym (art. 725 – 733) oraz w ustawie Prawo bankowe (Rozdział 3).
Idea rachunku powierniczego sprowadza się do tego, że mogą być na nim gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi tego rachunku przez osobę trzecią na podstawie odrębnej umowy. Ta odrębna umowa to umowa powiernicza, posiadacz rachunku jest w niej powiernikiem, zaś osoba trzecia powierzającym. Co istotne, na rachunku powierniczym nie można gromadzić innych środków niż należące do osoby trzeciej, jak również środków różnego pochodzenia, tj. zarówno środków osoby trzeciej, oraz środków posiadacza takiego rachunku.
Kredyt hipoteczny a ustawa o kredycie konsumenckim.
We wpisie Czym jest kredyt konsumencki i dlaczego warto to wiedzieć wspomniałem, że ustawę o kredycie konsumenckim, w pewnym zakresie stosuje się także do umów o kredyt czy pożyczkę jeśli są one zabezpieczone hipoteką. Tematyka kredytów hipotecznych interesuje wiele osób, dlatego w dzisiejszym wpisie przedstawię przepisy ww. ustawy, które znajdują zastosowanie do takich kredytów. Pakiet tych przepisów nie jest zbyt obszerny, ponieważ obejmuje 6 artykułów ustawy o kredycie konsumenckim: art. 22, art. 23, art. 29, art. 35, art. 35a i art. 46. Niemniej jednak, są to ważne regulacje i warto mieć świadomość co się za nimi kryje, jeśli zaciąga się kredyt hipoteczny.
Obowiązki informacyjne wobec kredytobiorcy.
W pierwszym rzędzie są to obowiązki informacyjne, na które ustawa o kredycie konsumenckim kładzie szczególny nacisk. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy przed zawarciem umowy o kredyt zabezpieczony hipoteką mają obowiązek podać kredytobiorcy szereg danych dotyczących kredytu. Art. 22 ustawy określa jakie dane klient powinien otrzymać przed zawarciem takiej umowy na trwałym nośniku (czym jest trwały nośnik dowiesz się z wpisu „Uprawnienia konsumenta przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki”). Zakres informacji jaki powinien zostać przekazany konsumentowi jest dość szeroki i obejmuje m.in.:
Umowa o kredyt konsumencki i prawa przysługujące konsumentowi na jej podstawie.
Z poprzednich publikacji na blogu możesz dowiedzieć się czym jest kredyt konsumencki oraz jakie prawa przysługują konsumentowi przed zawarciem umowy kredytowej. Po przeczytaniu dzisiejszego wpisu będziesz wiedzieć co powinna zawierać umowa kredytu konsumenckiego oraz jakie prawa przysługują konsumentowi jeśli taką umowę zawrze.
Forma zawarcia i treść umowy o kredyt konsumencki.
Zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim z dnia z dnia 12 maja 2011 r., umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej. Zapisy umowne powinny być sformułowane w sposób jednoznaczny i czytelny. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy mają obowiązek niezwłocznie doręczyć umowę konsumentowi po jej zawarciu.
Oprócz tradycyjnej formy pisemnej, ustawa dopuszcza również możliwość zawarcia umowy kredytowej na odległość, tj. bez jednoczesnej obecności obydwu stron z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość. Do takiego sposobu zawarcia umowy z bankiem, zastosowanie znajdzie art. 7 Prawa bankowego stanowiący, że oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej i taka forma jest równoważna formie pisemnej, jeżeli treść umowy będzie w sposób należyty utworzona, utrwalona, przekazana, przechowywana i zabezpieczona. W takim przypadku, obowiązek doręczenia konsumentowi umowy zostanie uznany za spełniony w momencie doręczenia mu elektronicznego trwałego nośnika, na którym umowa będzie zapisana. Odpowiedź na pytanie, co należy rozumieć przez trwały nośnik znajdziesz tutaj: „Uprawnienia konsumenta przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki.”
Kredyt konsumencki, czym jest i dlaczego warto to wiedzieć.
W dniu 18 grudnia 2011 r. weszła w życie nowa ustawa o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. (Dz. U. Nr 126 poz. 715), zastępując poprzednią o tym samym tytule z 2001 r. Jeśli w najbliższym czasie planujesz zaciągnąć pożyczkę lub kredyt, warto zapoznać się z rozwiązaniami wprowadzonymi przez tę ustawę, ponieważ przyznaje ona konsumentom szereg uprawnień, zaś na kredytodawców oraz pośredników kredytowych nakłada wiele obowiązków. Wiedza ta pomoże Tobie zrozumieć jakie masz prawa i obowiązki jako kredytobiorca.
Kto jest konsumentem a kto przedsiębiorcą?
Ustawa odwołuje się do definicji konsumenta i przedsiębiorcy, które są zawarte w kodeksie cywilnym.
Zgodnie z art. 22¹ k.c. konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Jeżeli zatem osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej lub zawodowej to przy zawieraniu umowy z przedsiębiorcą zawsze będzie uważana za konsumenta. Jeśli prowadzi działalność gospodarczą lub zawodową to za konsumenta uważana będzie wtedy, gdy czynność prawna, której dokonuje (np. zawiera umowę o kredyt) nie ma bezpośredniego związku z tą działalnością.
