Wpisy dla kategorii: prawo bankowe
Rachunek bankowy dla osoby małoletniej.
Dziś Dzień Dziecka, a to się dobrze składa, gdyż kolejny temat na blogu poświęcony będzie zagadnieniom związanym z prowadzeniem rachunków bankowych dla dzieci. 😉
Rachunek bankowy jak najbardziej może być otwarty i prowadzony dla osób małoletnich tj. takich, które nie ukończyły 18 lat. Jak wiadomo, w kraju nad Wisłą człowiek staje się pełnoletni właśnie po osiągnięciu tego wieku. Na gruncie prawa cywilnego nabywa wówczas tzw. pełną zdolność do czynności prawnych czyli może samodzielnie dokonywać czynności cywilnoprawnych kształtując w ten sposób swoją sytuację prawną.
Rachunek bankowy a zdolność do czynności prawnych małoletniego.
Osoby poniżej 13 roku nie mają w ogóle zdolności do czynności prawnych co oznacza, że zasadniczo czynności prawne dokonane przez takie osoby są nieważne. Nieważna byłaby zatem umowa rachunku bankowego czy umowa kredytu zawarta przez taką osobę.
Cudzy dług można przejąć, czyli o przejęciu długu słów kilka.
Zgodnie z prawem cywilnym cudzy dług można przejąć na siebie, czyli zobowiązać się do jego spłaty zamiast osoby, która go zaciągnęła. Przejęcie długu sprowadza się do tego, że w miejsce dłużnika wstępuje inna osoba (przejemca długu), a dłużnik zostaje zwolniony przez wierzyciela z obowiązku jego spłaty. Przy czym, prawa i obowiązki wynikające z umowy, na podstawie której dług został u wierzyciela (np. u pożyczkodawcy) zaciągnięty pozostają niezmienione. Zmienia się tylko osoba dłużnika zobowiązanego do uregulowania długu.
W praktyce bankowej przejęcie długu spotyka się np. przy podziale spółki będącej kredytobiorcą. Przejęcie długu z udzielonego kredytu możliwe jest także w odniesieniu do dłużnika będącego osobą fizyczną. Wówczas jedna osoba zastępuje inną jako kredytobiorca lub współkredytobiorca.
W jaki sposób można przejąć dług?
Przejęcie długu może być dokonane na dwa sposoby:
-
na podstawie umowy zawartej przez bank z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą dłużnika albo
-
na podstawie umowy zawartej przez dłużnika z osobą trzecią (przejemcą długu), za zgodą banku.
Gwarancja bankowa jako zabezpieczenie wierzytelności.
Banki zazwyczaj kojarzą się z takimi czynnościami jak udzielanie kredytów, przyjmowanie lokat czy prowadzenie rachunków bankowych. Jednak czynności zastrzeżonych wyłącznie dla banków jest znacznie więcej. Jedną z nich jest udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych. Bohaterem dzisiejszego odcinka będzie właśnie gwarancja bankowa. Przepisy dotyczące gwarancji bankowej zawiera najważniejsza dla banków ustawa, czyli Prawo bankowe (art. 80–84). Banki mogą na zlecenie udzielać gwarancji bankowych i w praktyce robią to powszechnie.
Czym jest gwarancja bankowa?
Zgodnie z art. 81 Prawa bankowego jest to jednostronne zobowiązanie banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji – bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku.
W piśmiennictwie prawniczym i orzecznictwie sądów przyjmuje się, że gwarancja to umowa pomiędzy bankiem-gwarantem a beneficjentem gwarancji, przy czym stroną jednostronnie zobowiązaną jest bank wystawiający gwarancję. Jego zobowiązanie ma charakter pieniężny, czyli polega na zapłacie określonej sumy pieniężnej w razie wykonania przez uprawnionego (beneficjenta gwarancji) praw z gwarancji. Gwarancja może być wystawiona w złotych lub w walucie obcej.
Kredyt hipoteczny – abecadło kredytobiorcy.
Sporo osób poszukuje w sieci informacji na temat ustawy o kredycie hipotecznym sądząc, że taka w polskim prawie występuje. Prawda jest taka, iż nie ma jeszcze takiej ustawy, ale w przyszłości być może się to zmieni. Wiele z dotychczas opublikowanych na moim blogu wpisów odnosi się do kredytu hipotecznego. Dzisiejszy o charakterze ogólnym, ma za zadanie usystematyzować osobom zainteresowanym tą tematyką najistotniejsze zagadnienia z tą tematyką związane.
Kredyt hipoteczny to każdy kredyt zabezpieczony hipoteką.
Kredytem hipotecznym w szerokim tego słowa znaczeniu jest tak naprawdę każdy kredyt udzielony przez bank, którego spłata została zabezpieczona hipoteką. Czyli będzie to zarówno kredyt udzielony kredytobiorcy na sfinansowanie zakupu nieruchomości, jak również o innym przeznaczeniu, gdy jego docelowym zabezpieczeniem jest hipoteka. W praktyce te pierwsze stanowią większość i to one tworzą rynek kredytów hipotecznych, o którym często można w mediach usłyszeć lub przeczytać.
Przedsiębiorca a rachunek bankowy.
Czy przepisy prawa nakładają na przedsiębiorcę obowiązek posiadania rachunku bankowego? Odpowiedź na to pytanie, generalnie jest twierdząca. Wymóg posługiwania się przez przedsiębiorcę rachunkiem bankowym w związku z prowadzoną działalnością można odnaleźć, w co najmniej kilku ustawach. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej a rachunek bankowy.
Przede wszystkim należy wspomnieć o ustawie o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. Otóż, ustawa ta w art. 22 nakłada na przedsiębiorcę obowiązek związany z rachunkiem bankowym. Stanowi on, że przedsiębiorca w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą powinien dokonywać lub przyjmować płatności, które się z nią wiążą za pośrednictwem rachunku bankowego, w każdym przypadku, gdy:
- drugą stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
- jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
Jeżeli przedsiębiorca jest członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (SKOK-u) może rozliczać się za pośrednictwem rachunku otwartego w tej instytucji.
UWAGA!!!
Od dnia 01 stycznia 2017 roku obowiązuje zmieniony art. 22 ustawy o swobodzie działaności gospodarczej, który nakłada na przedsiębiorców obowiązek rozliczania się za pośrednictwem rachunku jeżeli wartość transakcji przekracza równowartość 15 000 zł. Przeczytasz o tym tutaj: „Obowiązek dokonywania rozliczeń za pośrednictwem rachunku – zmiany”.
Tajemnica bankowa a egzekucja komornicza.
Prawo bankowe nakłada na banki obowiązek zachowania tajemnicy bankowej. Zagadnieniu temu poświęciłem na blogu odrębny wpis, znajdziesz go tutaj: Tajemnica bankowa – kogo i czego dotyczy. Tytułem wstępu do dzisiejszego tematu przypomnę tylko, że do zachowania tajemnicy bankowej zobowiązane są banki, jego pracownicy oraz osoby, za pośrednictwem których bank wykonuje czynności bankowe. Tajemnica ta obejmuje wszelkie informacje dotyczące czynności bankowych, klientów banku, a także osób ustanawiających zabezpieczenia na rzecz banku. Informacje objęte tajemnicą bankową mogą być ujawnione innym osobom i instytucjom tylko na podstawie przepisów ustawy lub na podstawie wyraźnego upoważnienia udzielonego bankowi przez osobę, która jest tajemnicą chroniona.
Wielu czytelników bloga poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy bank może przekazać informacje objęte tajemnicą bankową komornikowi sądowemu? Dlatego nie mogło jej tutaj zabraknąć. 😉
Komornik może żądać od banku przekazania informacji.
Komornik wszczyna egzekucję przeciwko dłużnikowi, w tym celu aby zaspokoić wierzyciela, najczęściej ściągnąć dla niego dług pieniężny. Aby egzekucja mogła być skuteczna, komornik musi posiadać informacje o majątku dłużnika. Obowiązujące przepisy zapewniają komornikom uprawnienia umożliwiające pozyskanie takich danych w związku z prowadzoną egzekucją.
Kaucja pieniężna na zabezpieczenie wierzytelności banku.
Kaucja pieniężna dosyć często występuje w obrocie prawnym z udziałem banków. Jest to prosty i łatwy sposób zabezpieczenia wierzytelności. Kaucję pieniężną na rzecz banku przewiduje art. 102 Prawa bankowego.
Na czym polega kaucja?
Kaucja polega na tym, że w celu zabezpieczenia wierzytelności banku, dłużnik lub osoba trzecia (dawca zabezpieczenia) przenosi określoną kwotę pieniężną na bank. Przedmiotem kaucji bankowej mogą być zatem tylko pieniądze. Kaucję taką można ustanowić w złotych lub innej walucie. Co istotne, w wyniku ustanowienia kaucji, bank staje się właścicielem środków pieniężnych, które na nią się składają. Kaucja może zabezpieczać wierzytelności pieniężne banku, w tym przyszłe, czyli nieistniejące jeszcze w momencie jej ustanowienia, np. kredyt, który ma być dopiero udzielony.
Bank jest zobowiązany do zwrotu pieniędzy kaucjodawcy po spłacie całego zabezpieczonego długu, czyli kwoty głównej wraz należnymi odsetkami i prowizją czy innymi kosztami.
Jak ustanowić kaucję?
Jak powyżej wspomniałem, kaucję pieniężną na rzecz banku może ustanowić zarówno dłużnik banku, czyli osoba zaciągająca dług w banku – dłużnik osobisty, jak również osoba trzecia, która nie jest dłużnikiem osobistym. Do ustanowienia kaucji wymagane jest:
-
zawarcie umowy między bankiem a kaucjodawcą, oraz
-
wpłacenie pieniędzy na rachunek banku.
